The Plan (The Series #1)

Chapter 51

Grow

I rather not be with him right now, because I'm pissed.

Pero sino ba naman ako para mainis nang gano'n sa kanya? I'm just another person in his life. No demands that is need to be given. Dapat manatiling cool sa isa't isa.

Gusto ko sanang 'di sumama kaso mapilit siya. Simpleng niyang 'tara, date tayo', parang 'di na ako makaangal. So eto ako ngayon, nakaupo sa front seat ng kanyang sasakyan. Not even smiling, just a pure blank face. 'Yung ginagawa niya kapag naiinis siya.

Because he believes that he really pissed me off, feeling ko talaga, libre niya nanaman 'to. Parang 'di nauubusan ng pera. Pero sabagay, mayaman naman pala siya. He's a Lauchengco. While he was driving, I've researched. Mayayaman din pala ang pamilyang 'yon.

But he being part of the Lauchengco family was just a speculation. Hindi pa ako sure, kung kasama nga talaga sa mayamang angkan na 'yan. Kung kasama nga, mapapa-woah nalang ako.

Hindi pa rin kami nakakarating sa kung saan man kami pupunta. Kung sa mall nanaman kami pupunta, mapapasabi talaga ako ng nakaka-umay na. Kanina pa kami bumabyahe. Nabo-bored na tuloy ako. I tried talking about it.

"Ba't naging Lauchengco ang apelyido mo?" walang pag-aalinlangan kong tanong.

He chuckled. "Straight to the point, ah," he noticed.

"I'm curious, Kenneth Jime—Lauchengco," I uttered. Hindi pa rin ako sanay doon sa apelyido niya. Parang mas nasanay ako du'n sa Jimenez. Nang dahil kasi sa apelyido niyang 'yon, nakilala ko siya noong high school. At halos lahat, ay kilala siya bilang Kenneth Constantine Jimenez.

"I became a Lauchengco because my Dad finally took me away from my Mom," he simply said like it's a normal thing. And I thought his paternal surname was really Jimenez! Alam kong broken family talaga itong sina Kenneth noong high school. Pero 'di ako makapaniwalang, umaabot pa talaga sa changing surnames!

"'Yung Jimenez pala ay 'yung maternal surname mo. Your must've been middle name." He nodded. "So, you really haven't met your father back then?" I asked.

"Umm, I had met him, but in a blurry memory," sagot niya. "Actually, my parents were never broken before. Nu'ng naghiwalay sila, napagdesisyunan ni Mama na ilayo ako kay Papa. Sa sobrang galit ni Mama kay Papa no'n, she decided to change my surname with her maiden name," he explained so smoothly.

Nagi-guilty ako sa mga itinatanong ko sa kanya ngayon! Parang nanghihimasok na talaga ako sa buhay niya. Wala pa naman akong karapatan para gawin 'yon! Sino ba ako para itanong 'yun sa kanya?! Dapat ang mga nagtatanong nito ay 'yung mga naging close niya talaga.

"Uhh, okay lang naman kung 'di mo na ikwento ang buong details," I said. "Nagmumukha na akong chismosa," I whispered to myself.

He chuckled a bit. "Bakit naman? Akala ko ba curious ka? Edi, sasabihin ko nalang," sabi niya.

"Maybe you have grudges about it," sabi ko.

"Nah," sambit niya. "I'm actually cool with it. Wala na rin sa 'kin ang mga nangyari. Mas gusto ko pa nga 'yung buhay ko ngayon, eh," he simply said.

"Nakakasama mo naman Mama mo?" I asked.

"Seldom," he replied. "But we're in good terms. Minsan ko na nga lang siya makasama dahil mas nakakasama ko na si Papa," sabi niya.

"Buti naman," I commented, at nahihiya na nang kaunti.

"May tanong ka pa?" he suddenly asked. "I'll be happily and willingly going to answer it."