The Plan (The Series #1)

Chapter 28

Sobrang sakit

I'm at a random 7-eleven branch. Dahil sa sobrang nagutom ako, napadpad na lang ako rito. Halos buong group ay galing sa bahay nina Amanda, regarding for our report on Filipino. Except for Leslie, of course. 'Di makakayanan nina Amanda at Penelope na makakasama siya sa iisang bubong.

I've been eating cup noodles for a while. Hindi ko na nga namamalayan ang oras. Mom reminded me to go home. Baka mamayang hapon pa ako makakauwi nito. My Dad has also been reminding me that he'll be coming home in a week. Edi, na-excite talaga ako. Ilang buwan na siyang nasa ibang bansa. Nakaka-miss kaya.

"I never knew I'll be seeing you here," someone said in front of me. Nang makita ko kung sino 'yon, agad ako na-conscious. Nagmukha akong patay gutom habang kumakain ng noodles!

"Ezekiel," I muttered.

"Gutom na gutom, Blanche, ah?" he nonchalantly commented.

"I've been busy at my worst," I simply replied.

"School works ba 'yang kinabi-busy-han mo?"

"Well, yes," I answered.

He chuckled, like he knew the reason why I was busy. Buti naman nagkita kami ngayon. Alam kong magkapitbahay sila ni Xavierre, pero once in a blue moon ko lang siya makita roon. Atsaka, minsan nalang ako kung magbisita sa kanila. Nahihiya na ako sa parents niya. Lagi nalang kasi akong naroon.

"Kami rin. Busy na," he added.

"Oh, gano'n pala," I said. "Grade 12 ka na, diba?" tanong ko. He nodded, at 'di na umimik ulit. "So, kailangan kitang tawagin na kuya?" I suggested.

"That would be awkward," sambit niya. I arched my brow in front of him. Paanong magiging awkward? Ay, tama naman diba? Mas matanda kasi siya sa akin, then I'm younger than him. I'm just trying to be respectful and polite.

"Paano magiging awkward 'yon? Mas matanda ka naman talaga, ah?"

"Basta, Blanche. Hindi lang ako magiging komportable na iku-Kuya mo lang ako," he reasoned. Sus, baka ayaw niya lang magmukhang matanda kapag kasama ako.

Pinabayaan ko nalang siya sa kanyang rason. Hindi ko na siya pinakialaman pa. bumili rin siya ng pagkain ng para sa kanya, at sinamahan niya ako rito sa pwesto ko. Parang 'di niya naman binabawasan ang pagkain niya. Tinitignan niya lang ako kung paano kumain. That's why, every second, I'm glaring at him. While I'm busy pleasing myself with food, may biglang sumagi naman sa isip ko.

Oh, damn. 'Yung kabanata twelve! Kailangan kong maibigay kay Cleo ngayon! Kailangan talagang matapos ang report ngayon, dahil next week na talaga ang deadline. Tapos next week na rin ang final exams. Kaya 'di natatapos-tapos ang report dahil kulang ng kabanata. Unfortunately, 'yung akin pala ang kulang para makumpleto ang report.

Nasapo ko nalang ang noo ko. I know Ezekiel noticed it. Noticed how frustrated I am.

"May problema ba?" he asked.

"Oo. School work shit," saad ko naman pabalik.

He chuckled. "You don't need to add a curse, Blanche," paalala niya sa 'kin.

I apologized. Na-frustrate lang ako, okay? Ilang kabanata ang tinapos ko nu'ng ilang araw? Two to three? I don't even remember. Tapos nalaman kong nagkamali pa ang na-research sa isang kabanata. Stress really came to me good.

"Pupunta muna ako sa school," I said, at tumayo para makaalis na. "'Till next 7-eleven branches, Ezekiel."

"Hatid na kita," he offered immediately. "St. Catherine, right?"