თავი 47

1K 99 3
                                    

Niall's POV

-კარგად იქნება ნაილ.კარგად იქნება. კარგად უნდა იყო.-მითხრა ლიამმა,როცა მოსაცდელში მედისონზე რაიმე სასახლეს ველოდით.

- ერთად ახლახანს დავბრუნდით,არ შეუძლია დამტოვოს.-თვალის კუთხიდან ცრემლი მოვიწმინდე,როცა ლიამმა ხელი მხარზე დამადო.მედისონის მშობლები საპირისპირო სკამზე სხედან, დედამისი კი გაუჩერებლად ტიროდა.

-ლიამ მისთვის რამე მოიტანე,აქ მე დავრჩები.-თქვა სოფიამ, ლიამმა თავი დაუქნია ადგა და წავიდა, ხოლო სოფია ჩემს გვერდით დაჯდა.

-კარგად იქნება ნაილ.-ხელი ხელზე დამადო.

-უნდა იყოს.-ვთქვი ჩაწყვეტილი ხმით.

-ძალიან უყვარხარ.-თქვა.მას შევხედე.

-ლიამი ბრაზობდა,როცა შენზე ლაპარაკობდა, ამიტომ მე  მელაპარაკებოდა.ჩემს მკლავებში ტიროდა და იძახდა,რომ გძულდა,  თუმცა არ იცოდა რა გააკეთა. ძალიან გულნატკენი იყო,მაგრამ ამ ყველაფერის შემდეგ მაინც იძახდა,რომ არავის შეყვარება აღარ შეეძლო.-თქვა.

-დარწმუნებული ვარ კარგად იქნება, უნდა იყოს,რადგან შენ მისი და ბავშვების ცხოვრებაში დაბრუნდი, როგორც ყოველთვის სურდა. გაიღვიძებს,ჩვენ უბრალოდ ძლიერები უნდა ვიყოთ.-დაამატა. პატარაზე გავუღიმე და თავი დავუქნიე.

-მადლობა.-ვთქვი.გამიღიმა.

-ნაილ!-ხმა გავიგე.ავიხედე და ზეინი დავინახე,რომელიც იმ გოგონასთან ერთად მოდიოდა.მისს ჰადიდი.ავდექი და ჩავეხუტე.ჩემი საუკეთესო მეგობარი.
-ნაილ ძალიან ვწუხვარ.კარგადაა?- მკითხა როდეააც ერთმანეთს ვეხუტებოდით.

-არ ვიცი მაგრამ იმედი მაქვს კარგად იქნება. მის გარეშე ვერ ვიცხოვრებ ზეინ.-ვთქვი.მომშორდა.

-ვიცი ძმაო,მაგრამ კარგად იქნება.-თქვა და მხარზე ხელი მომიჭირა.
-ბავშვზე რას იტყვი?-მკითხა,მე კი თვალები გამიფართობდა.ბავშვი! ჯანდაბა!

His Ex WifeWhere stories live. Discover now