ZEMHERİ | S.Ç.Y. |

'ZEMHERİ | Sessiz Çığlıkların Yankısı|'

Bana bir adım yaklaşarak okyanus mavisi gözlerini, gözlerim ile kavuşturdu ve sesi olan ellerini oynatarak dilinin ucuna gelen çığlıkların yankısına bana ulaştırdı. "Aleda, hayatın bana vurduğu tekmelerde her zaman ayakta kaldım ve güçlü oldum. Anne ve babamı öldürenleri bulmak için, içimdeki intikam ateşini senin bana yardım etme ihtimali ile bir buza çevirdim. Tıpkı adın gibi, Zemheri soğuğuna çevirdim. Ama seni yeni tanıyorum ve içimdeki güvensizlik kasırgasını dindirip, güvenin tohumları ile onları bahara çevirmeni istiyorum..."

Sonuna doğru sanki ellerinden dökülen anlamlar baskın bir çığlığa dönüşürken hiçbir şeyden korkmayan benim bile diken üstünde durmama neden olmuştu. Karşımdaki dik duruşu içimdeki fırtınaları kasırgaya çevirirken, onun bana güvenmesini nasıl sağlayacaktım? Sahi onun anne ve babasını öldüren kişi olarak nasıl intikam ateşine yardım edecektim? İçimdeki haykırışların dudaklarımdan bir bir dökülmesini istedim. Anne ve babanı ben öldürdüm diye haykırmak istedim! İntikam ateşi ile yanan duygularını, Zemheri soğuğuna çevirmiştim ve bile bile tüm okların beynime isabetlenmesine izin vermiştim, beynimde yuva kurup günden güne beni öldüreceğini bildiğim kurşunu hiçe sayarak...

"Yedi anahtarı bulup, bu mafya topluluğunun sonu olalım!  Buraya üye olanları bulup planlarını yıkalım ve bütün güçlerin onlarda olmasını engelleyelim... Masum insanların ölmesini durdurmak ve ölen masum canların intikamını almamda yanımda ol, benimle ol!"