ZEMHERİ | S.Ç.Y. |

'Tehlikeli Oyun'

Sessiz Çığlıkların Yankısı
ZEMHERİ

22. Bölüm : 'Tehlikeli Oyun'

Evin içinde dört duvara sert bir şekilde yankı yapıp kulaklarımızı dolduran ses bu sefer haklıydı. "Bu kadar akılsızca davranışınıza anlam veremiyorum! Biri anahtarı ateşe atması gerekirken elinden düşürüyor, diğeri anahtar yere düşmeden eliyle içine atıyor!"

Bize hakaretlerini artık dinlemek istemiyordum. Etraftan gelen yabancı bir ses ile aniden ürkmüş ve anahtarı elimden düşürmüştüm. Akel anahtar yere düşmesin diye eliyle yönelterek çevik bir hareket ile ateşin içine atmıştı.

"Belki bize bir şey olmaz, belki de senin dediğin gibi insanların birbirlerine anlattıkları efsanelerden ibarettir!"

"Zemheri bu böyle olsa bile o anahtarı senin ateşe atman lazımdı! O taşların içindeki özel manyetizma senin hayatın için kötü olabilir, boşuna ateşin kasırgası demiyoruz."

"Olan bir olay üzerine kafa yormayıp, önümüzdeki olaylara baksak daha mantıklı değil mi?" Kunt sinirle cevap verecekken Akel ellerini birbirine çarpıp ses çıkardı ve ona bakmamızı işaret etti.

"Bu olayı daha fazla uzatmayalım. Bir hata oldu ve zamanımızın çoğunu neden böyle bir hata oldu diye değil, bu hatayı nasıl düzeltebiliriz diye geçirmemiz gerekiyor! Kunt senin zaten özel bir toplantın vardı. Burada olman senin işlerin içinde zararlı, bir sonraki adımımızda planları konuşmak için bir araya geliriz."

Koltuğun üzerinde bulunan ceketini büyük bir hırsla aldı ve ardına dahi bakmadan çekip gitti. Bu durum derin bir nefes almama neden olurken odada bulunan koltukların üstüne oturdum. Ellerimin arasına başımı alıp gözlerimi kapatırken sadece düşünmek istedim. Şimdi ne olacaktı?

Dağılan saçlarımı tek hareketle arkaya doğru attım ve dışarıda sigara içen ikiliye baktım. Efran bir süre sonra yanından ayrılınca adımlarımı bahçeye yönelttim. Aralık ayının sonlarına gelmiştik ve bunu saç diplerime kadar hissettiğim soğuk ile daha da net anlamıştım. Ev Uludağ'a yakın olduğu için daha da soğuk oluyordu. Üzerimdeki havaya pek uygun olmayan kıyafetleri umursamadan ilerledim.

Akel'in elindeki sigarayı yarım bırakıp benimle konuşacağını düşünürken hiç umursamadan ciğerlerine zehirli dumanı çekti. Onun biraz uzağında olmam zehirli dumanın, hassas ciğerlerimi yakmasına izin vermiyorken bunu da umursamadım. Cebinden çıkardığı siyah özel kutudan bir tane daha sigara çıkardı. Hareketlerinin yavaşlığından yararlanıp kutudan bir sigara da ben aldım. Akel anlamsız gözlerle bakarken sigarayı kutuya koymam için bekledi.

Buna izin vermedim ve sigarayı yakmasını istedim. İlk önce dudaklarına aldığı sigarayı derin bir nefes çekerek yaktı ve çıkardığı çakmağı geri cebine koydu. Bana karşı umarsız tavırları sinirlerimi bozarken, ağlamamak için zor tuttuğum gözyaşlarımı artık tutamayacağımın kanısına varmıştım.

"Neden bana böyle davranıyorsun? Kunt'un söyledikleri yüzünden mi?"

Rahatlığını bozmak istemediği için ellerini oynatmadı ve kafasını hayır anlamına gelecek şekilde salladı. "Peki neden, ne oldu da bana böyle davranıyorsun?" elindeki sigarasından son bir nefes aldı ve bana birkaç adım daha yaklaşıp ellerini oynatmaya başladı.