ZEMHERİ | S.Ç.Y. |

'Evlenme Teklifi!'

62. Bölüm : 'Evlenme Teklifi!'

Burnuma gelen menemen kokuları eşliğinde yavaşça kapıyı açtım ve mutfağa doğru ilerlemeye başladım. Hummalı bir çalışma içinde tüm dikkatini elinde tuttuğu kaba ve çırpıcıya odaklandırmış olan Efran'ı ilk defa böyle görmem garipsememe neden olurken; dudaklarımın arasından çıkan kıkırtıya engel olamamıştım.

Gözlerini  tüm dikkatini verdiği işten alarak bana doğru baktı ve tekrardan işine döndü. Benim geldiğimi anlayınca tekrardan hızla bana doğru baktı. "Zemheri sen neden yatakta değilsin? Bak ben sana tepsi ile kahvaltı hazırladım."

Yapay sinirle bana söylenirken, onu daha da sinirlendirmek için yanakların sıktım. Yaklaşık bir haftadır yatağıma kahvaltı hazırlayarak getiriyorlardı ve yaralarımın iyileşmesi için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı.

Merhemler ve iyi bakılmanın etkisi iyi bir şekilde bana dönüş yapmıştı ve yaralarımın acısını dindirmişti. Yanıklar çok derin olmadığı için kısa sürede ilaç tedavisi ile iyileşmişti. Sadece bedenimin birçok noktasında yanık oluşması beni zor duruma sokmuştu...

Efran'ın kahvaltı hazırlamaya çalışmaya çalışması yüzümde gülümseme oluştururken bu durum aynı zamanda garipsememe neden olmuştu. "Sen benim için kahvaltı mı hazırlıyorsun?"

Güçlü kollarını göstermek istercesine elindekileri kenara bırakıp pazularını sıktı. "Romanlardan fırlamış olan bu kahramanın senin için erkenden kalktı ve kahvaltı hazırladı."

İçimdeki kahkahayı tutamazken, masanın yanında domates doğrayan Gece ile göz göze geldim. Onunla tanıştıktan sonra aramızdaki ilişki biraz daha sıkı olmuştu ve son günlerde vaktimizi hep beraber geçiriyorduk.

Bu güveni bize sadece Efran'ın araştırmalarından gelirken, onu bu kadar aramıza almak biraz tehlikeli gibiydi... "Akel nerede?" aniden sorduğum soru ikisinin de ilk başta duraksamasına neden olmuştu.

"Ekmek almaya gitti!"

"Yumurta almaya gitti!"

Şaşkın bakışlarla onlara bakarken gözlerim masanın üzerinde bulunan, içi ekmek dolu ekmek sepeti ile, tezgahın üzerinde menemene katılmak için hazır bekleyen yumurtalara takıldı. Elim ile ilk önce ekmekleri daha sonra yumurtaları gösterdim. "Yeterince ekmeğimiz var ve biz menemen yaptığımızda genellikle dört yumurta kırarız, tabağın içinde de çırpılmamış dört adet yumurta var?"

"Bu evde sadece bir kişi film karakteriymiş gibi davranır! Sen Sherlock falan değilsin, hemen içeriye gidip koltuğa oturuyorsun ve yemeğini bekliyorsun! Hasta hasta ayağa kalkıp buralara geliyorsun birde!"

"Efran ben iyileştim artık, sadece siz biraz fazla abartıyorsunuz! İyiyim, size bile yardım edebilirim..."

Gözlerim ikilinin arasında gidip gelirken zihnime yansıyan düşünceler, dudaklarımda yankılandı. "Siz ikiniz neden bu kadar yakınsınız? Gözümden kaçtığını falan mı düşünüyorsunuz?"

Yüzlerinde oluşan ifade telaşlı olduklarını belli ederken, söylediklerimi onaylamayan kelimeler ile içinde bulundukları durumu atlatmaya çalıştılar. Ama sadece çalışmışlardı çünkü hal ve hareketleri asla normal olmadıklarını ve bir şeyler sakladıklarını belli ediyordu.

Zihnime düşen sinsice düşünce gülümsememe neden olurken konuşmaya devam ettim. "Yoksa siz sevgili mi oldunuz! Nasıl bana söylemezsiniz!"

Telaşlı halleri daha da şapşal olmalarına neden olurken, Efran'ın yüzünde beliren utanç dolu bakış ve söylemeye çalıştıkları bahaneler beni daha da güldürmüştü. Bu durum Efran ile ilk karşılaştığımız güne götürmüştü beni... Akel ile sevgili olduğumuzu düşünerek espriler yapmıştı...