ZEMHERİ | S.Ç.Y. |

SON BEŞ 'İlk Cümle'

43 Bölüm : 'İlk Cümle'

"Son yedi... Sadece yedi dakikan var. Bunun sonucunda ya Akel ölecek, ya sen öleceksin, ya Efran ölecek. Bir seçim yapmak zorundasın. Ya da anahtarların yerini söyleyip bu eziyetten kurtulabilirsin."

"Zemheri sakın anahtarların yerini söyleme!"

Ses odanın bir köşesinde yankı olup kulağıma ulaştığında içimde tufanlar kopmaya başlamıştı. "Akel." Sessizce fısıldayışımın ardından kanayan kaşından dolayı zorlukla açtığı gözler ile bana bakıp gülümsedi. O gülümseme içimdeki volkanların patlayıp kanıma karışmasına neden olurken bunların hepsi sinir olarak yansıyacağına o kadar emindim ki...

Zar zor açtığı gözlerini, gözlerimle buluştururken; patlayan ve hala kan akan dudağına aldırmadan buruk bir gülümseme yerleşti dudaklarına. O gülümseme kalbime ateşli çivilerle saplanırken kalbimin çok kötü acıdığını hissettim.

"Lanet olsun, lanet olsun böyle hayata. Bırak onları beni al!" sesim fısıltı halinde çıkarken Akel'in o halde olduğu halde benim içimi ferah tutmak amacıyla attığı bakışları beni buza çeviriyordu.

"Evet Zemheri son altı dakika istersen bu kadar uzun süre düşünme, unutma ki şu an saniyeler bile sizin için çok önemli."

"Kes sesini!"

Sesim gür çıkarken Rodya'nın kahkahaları kulağımda yankılandı. Bu sinirimi daha fazla bozarken Efran'a baktım. Birbirimizi çok net bir şekilde duyup görebiliyorduk. Bu durum oldukça bizi çok kötü etkiliyorken onların yüzüne bakamıyordum. Akel benim yüzümden bu haldeydi ve bu kadar acı sonrası basit bir olayda çuvallamamız gerçekten çok sinir bozucuydu.

Şu an buradan çıkmak için sadece bir ihtimalimiz vardı. Çok büyük tehlike altında olup bunu gerçekleştirebilirdik ama değeceğine emindim... ya da gerçekten finalimize gelmiştik, belki de finalime...

Gözlerim Efran'ı bulurken bir şeyler anlatmaya çalışan mimiklerini okumaya çalıştım. Zihnim o kadar çok karışıktı ki! Derin bir nefes aldım ve son kalan dakikalara baktım. Büyük ihtimalle aramızdan bir kişinin bombası gerçekti. Diğerleri son dakikada kendini iptal edip durabilirdi.

Mantık olarak aramızdan birisi yaşaması gerekiyordu. Son kişinin kalıp anahtarların yerini söylemesi lazımdı... Efran'ı etkisiz olarak adlandırdıkları için ilk önce onu yem olarak kullanacaklardı. Eğer iyi bir şekilde araştırma yaptılarsa en sona Akel kalacaktı. Bu yüzden ilk önce Efran'ı kurtarıp daha sonra Akel'in yanına gitmemiz gerekiyordu.

Bu gece için hazırladığımız bütün planların üzerinden büyük bir kasırga geçmişti. Bu yüzden geriye kalan alfa planımız ile devam edecektik. Zar zor toparlamayı başarabildiğim zihnimin emri ile Efran' a bir işaret verdim ve son dakikalara baktım. Zaman tıpkı hızlı akan bir su gibi ilerlerken geriye sadece beş dakikamız kalmıştı.

Efran' a verdiğim işareti anlayınca hemen dikkatleri üzerime toplamak için konuşmaya başladım. "Durun! Sizinle bir antlaşma yapalım."

"Bu kadar hızlı karar vereceğinizi düşünmüyordum ama her türlü antlaşmaya açığız."

"Anahtarların sadece dört tanesini versek ve diğer ikisini bir ay sonra size getirsek olur mu?"