The Royal Vampires Academy ✔

Chapter 45

Hindi ko alam kung saan ako tinungo ng mga paa ko. Lumakas ang hangin na dumapo sa aking balat kaya napayakap ako sa sarili.

Umupo ako sa gilid ng puno kung saan ang mga dahon nito ay tinatakpan ang malaking buwan. Nag buntong hininga ako at niyakap ang aking tuhod.

Sa mga ganitong may problema ako, iisa lang ang malalapitan ko at si Ace iyon. Bumalik ang lahat ng sakit nang maalala ang mga nangyari kanina.

Pakiramdam ko lahat sila ay tinalikuran ako. Hindi nila maiitindihan ang sakit na dinanas ko nang wala sila, may karapatan din ako para malaman ang katotohanan.

Hindi madali mahiwalay sa mga magulang pero bakit sa tingin ko parang ayos lang sa kanila? Nasabi ko ito dahil sa paniniwala ko, kung mahal mo talaga ang anak mo maghahanap ka ng paraan para makita sila.

Si Ace lang ang tanging kilala ko na tinaggap ako bilang isa sa mga pamillya niya. Pinaramdam niya saakin na hindi ako nag iisa.

Inaamin ko na masakit ang ginawa niya saakin. Ang sakit na iyon ay pakiramdam ko hindi agad mawawala na parang bula. But despite of that, I still loves him. And I can't deny the fact that each day I falling for him.

Pero ang pagmamahal ko para sa kaniya ay unting-unti ako sinisira. Nabulag ako sa pag mamahal. Hindi ko binigyan pansin ang mga nangyayari saakin at inaamin ko na iyon ang kasalanan ko.

"I miss him...so much..." Wala sa sarili kong sabi. Tumulo ang luha ko at niyakap ang sariling tuhod ng mahigpit.

I want to see him for one last time. Call me desperate or what, but seeing his face making me calm. In his arms, I feel safe. All of my negative thoughts disappears whenever I'm with him.

Should I give it a try? I promised to myself that this is will be the last time. I won't see him again after this...

Tumayo ako para puntahan siya. Nilalamig ang kamay ko dahil sa kaba. Natigilan ako na may sumulpot sa harapan ko kaya napaatras ako.

"Rachel?"

Hinihingal siya na tinaggal ang kaniyang hood. Pula ang mga mata nito. Parang nag mula pa ito sa labanan. Lumingon siya sa kung saan saan bago ako hatakin palapit.

"Where's Ace? Take me to him please..." Mahinang sabi ko. Bigla nag bago ang ekspresyon niya kaya kinabahan ako.

"You can't..." Sabi niya kaya natulala ako sa kaniya.

"What do you mean he can't? I promise that this is will be the last time. I really need to see him just this once..." Sabi ko. Hinawakan ko pa ang kaniyang balikat habang lumuluha.

"I'm sorry, Kira..." Umiiyak na din sabi niya. Umiling ako sa kaniya bilang senyales na hindi ko siya maitindihan.

"Rachel, maybe if you just tell him to come here, maybe we can work things out." Desperado ko sabi. Napatakip siya sa bibig at umiyak na rin.

"I'm really sorry, Kira. He accepted the marriage, he is engaged now." Napahinto ako sa sinabi niya. Napatulala ako dahil sa sinabi niya at hindi agad naitindihan dahil sa pagka lito.

"And they're preparing rituals for their wedding..." Mahinang sabi niya kaya nabiwatan ko siya.

"You're joking..."

"I'm really sorry. This is the reason why I came here. You can't go in RVA, the securities was very strict right now." Sabi niya kaya naubusan agad ako ng pag asa.

"Si Ace ba ang nag sabi sayo na pumunta dito para sabihin ang mga ito?" Nanghihina ko sabi. Umiling siya kaya lalo nanghina ang mga tuhod ko.

"I think he is not ready to tell you about this..."