The Royal Vampires Academy ✔

Chapter 24

Bea's POV

Nandito ako sa may balcony ng kwarto ni Blake. Nakatitig ako sa labas. Ang ganda! Hindi ko maiwasan mapanganga sa kagandahan ng labas ng palasyo nila.

"Ano pakiramdam na maging bampira?" wala sa sarili na tanong ko at sumandal. Tinignan ko si Blake na nakangiti sa akin. Nakapamulsa siya na sumandal.

"Don't tease me sweetheart baka maging bampira ka ng wala sa oras." nang aasar na sabi niya. Nakangisi pa ang loko.

"Baliw! Seryoso kasi!"

"Parang buhay na bangkay. Do you know what I mean? I feel empty, no humanity, We can't feel hunger either..." seryoso na sabi niya at pinag lalaruan ang baso na may laman na dugo ng hayop. Napalunok ako sa sinabi niya.

Ibig sabihin, wala siyang awa sa kahit anong nilalang dito sa mundo. He can even kill me right now. Natigilan ako ng tumawa siya ng mahina.

"Pero nung nakita kita noon ng kasama si Kira, I can't stop thinking about you. Damn it, You don't know how much I hated myself for erasing your fucking memories." pait na sabi niya. Nanlambot ako bigla.

"B-Blake..." hindi ko alam ang sasabihin ko. Tumayo na siya sa kinauupuan niya at lumapit sa akin kaya lalo ako napasandal.

Nanonood ang buwan sa amin, at hindi ko mapigilan ang sarili ko kiligin.

"You don't know how happy I am when you said you like me. Ayoko kasi dumating sa punto na gamitin ko ang kapangyarihan ko bilang bampira para lang maakit ka." bulong niya sa aking tenga habang pinag lalaruan ang buhok ko.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko at hindi mapigilan kinagat ang ibabang labi dahil sa lapit niya. He was staring at me seductively.

"I like you."

Gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. "Ang galing mo talaga magpakilig eh no?" sabi niya at niyakap ako.

"Hindi kasi bagay sa'yo maging seryoso kadiri!" natatawa na sabi ko sabay hampas sa braso niya.

"I know right, you should make me happy everyday." Umirap na lang ako at natatawa pa. Hindi ko namalayan na hinahawakan ko na pala ang leeg ko kaya napatingin siya doon. Napalunok ako at binaba ang kamay.

"Does it still hurt?" malambing na tanong niya. Hinawakan niya ito. Kita ko ang dalawang bilog dito naging marka na ito.

"Hindi na." umiling pa ako. Pero patuloy lang niya hinahawakan to. Nagulat ako ng maramdaman ko ang labi niya dito.

"B-Blake ano ginagawa mo?"
kinakabahan na sabi ko.

He didn't answer me instead he continuously kissing my neck and his tongue explores the portion of my neck. I closed my eyes when I started to feel sensation. I startled when he kiss me on the lips.

He wrapped his arms around my waist. I rest my hand on his wide chest while kissing him back. He bites my lower lip so I couldn't help but to groan. He was kissing me deeply then his lips landed on my neck again and starts to give a little kiss there.

"There, your scar is gone. Thanks to my magic kiss." Nakangisi na sabi niya. Namula ako dahil sa ginawa niya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Abnormal ka talaga bwisit..."

Tama ang sinabi niya, nawala ang marka sa leeg ko. Hindi ko alam kung bakit nahinayang ako bigla. Ayoko mawala ang marka na yun kasi yun ang nag papa-alala na si Blake ang kumagat sa akin.

"Fuck!" napalingon ako kay Blake ng muntikan na siya mahulog. Agad ko siya inalalayan.

"Blake, ano nangyari? Are you feeling alright?" nag aalala na sabi ko. Pumasok kami sa loob at pinaupo siya sa kuwarto. Inalis niya nag kamay ko sa braso niya kaya napatingin ako sa kaniya.