Miłość lata na nartach

Prolog- List

Drogi Stefanie!

Z tysiąc razy zastanawiałam się nad tym, jak powinnam zacząć ten list. W końcu doszłam do wniosku, że nie ma dobrego początku. Albo ja nie umiem go znaleźć.
Nie piszę tego ze względu na mnie, chociaż może i tak, ale nie jako kobieta- piszę jako matka. Mój syn- Max Abert ma 5 lat. Jest chory na białaczkę, a lekarze dają mu 50% szans na wyjście z choroby. Pewnie teraz zastanawiasz się po co Ci ta wiedza. Max to wielki fan skoków narciarskich, tak jak ja, ale on jest zdecydowanie 1000 razy większym fanem, niż ja kiedykolwiek. Ogląda każdy konkurs i z wielką zaciętością kibicuje swojemu idolowi. Jego największy idolem jesteś właśnie Ty, a jego największe marzenie to zobaczyć Twój skok na żywo i dostać Twój autograf.
Mój problem polega na tym, że nie mam pieniędzy ani możliwości, aby udało mi się zabrać go na jakiś konkurs. Wychowuję go samotnie. Moi rodzice nie żyją, a ja muszę pokryć cały koszt leczenia i transportu do szpitala. Mam pracę, ale ledwo daję radę powiązać koniec z końcem.
To jego największe marzenie. Czuję się beznadziejnie, kiedy wiem, że nie mogę go spełnić. Mam nadzieję, że zwrócisz uwagę na ten list i wysłuchasz prośby chorego chłopca. On w Ciebie wierzy, a przed każdym Twoim skokiem zaciska kciuki. Cieszy się z Twoich wyników i z uwagą słucha każdego słowa. Jesteś dla niego wzorem, idolem, kimś dla kogo walczy. Mimo, że nas nie znasz, to jestem Ci wdzięczna za to, że dzięki Twoim występom, Max znajduje w sobie siłę, aby pokonywać przeszkody.
Wiem, że proszę o wiele, ale jeżeli istnieje jakaś szansa na to, byś się z nim spotkał- to byłby to najlepszy dzień w jego życiu.

Liczymy na Ciebie,
Isabella Abert


###
To opowiadanie w zupełnie innym stylu niż to wcześniejsze. Ważną rolę grają tu skoki narciarskie. Jednym z głównych bohaterów jest Stefan Kraft. Pisać będę z jego perspektywy oraz perspektywy Isabelle. Jeżeli to czytasz to proszę, zostaw po sobie jakiś ślad:)