Trouble Ψ Wildest Dreams //DÜZENLENİYOR

Chapter 37

▪ T A Y L O R ▪

Sessizlik bizi bir hortum gibi içine almıştı. Kimse konuşmuyordu ve ilk adımı bir başkasından bekliyordu. Ben Harry'e, o bana ve Gemma da bize bakıyordu. Hizmetçilerin bile bulunduğumuz alana girmemesi ne denli gergin bir ortam yarattığımızın göstergesiydi. Ve biz yine de konuşmuyorduk. İlk adımı ben atmak isterdim fakat ağzımdan çıkacak en ufak yanlış bir sözcüğün sorumluluğunu almaya hazır mıydım, bilmiyorum.

Karşımda büyük bir ayna vardı ve ben bazen bizi oradan izliyordum. Birbirimizden kaçmak istiyormuş gibi en uzak köşelerde olmamız, benim Harry'nin saçlarını tekrar kestirdiğini farketmem ve hepsi birer olay dizisiydi. Her an kaçmaya hazır bir duruşumuz vardı.

Ayağımı sallamak istiyordum fakat gerginlik daha da artmamalıydı. Ve bunun tek yolu buradan hızla uzaklaşmam ve Harry ile bir başka zaman konuşmam olacaktı. Sessizce ayağa kalktım ve benimle eş zamanlı olarak Harry de kalktı. Gemma durumu fark etmiş olacak ki o da ayağa kalktı ve hafifçe öksürerek benimle birlikte kapıya yürüdü. Kapının önüne geldiğimizde tebessüm ederek onlara döndüm.

"Seninle tanıştığıma çok memnun oldum Gemma. Daha sonra görüşürüz Harry." Dedim. Ardından kapıyı da açıp kendimi dışarı attım. Cevap vermelerini beklemeyerek kabalık yaptığımın farkında olsam da, şu an çok daha mühim bir durum ile karşı karşıyaydım.

Ortada dönen acayip büyük olaylar vardı.

*

"Hey, Taylor! Bekle bir dakika!" Diyerek önüme geçti John. Adımlarımı durdurdum ve ona sorarcasına baktım.

"Biliyorsun ki albüm çalışmaları için seninle çalışıyoruz ve kısıtlı bir vaktimiz kaldı. En yakın zamanda bir plan yapmalıyız."

Başımı salladım. "Şarkıların hepsi hazır, dert etme. Tek eksik albüm teması ve fotoğrafları."

"Albümün adı belli mi?"

Dudaklarım iki yana kıvrılırken başımı tekrar salladım ve yanından geçip gitmeden önce görüşürüz demeyi de ihmal etmedim.

▪ H A R R Y ▪

Konuşmamız gerekiyordu. Hemde hemen. Fakat evren bunu engellemek istercesine önümüze sürekli engeller koyuyordu.

Açıkçası Gemma'yı görmesi de pek iyi olmamıştı. Şu anda ona açıklamam gereken sürüsüyle şey vardı ve ben kafamı toplayamıyordum. Her şey üstüme geliyordu bir bir ve tek istediğim gitmekti.

Fakat gitmek demek, kaçmak demekti ve arkamda kafası karışık bir Taylor bırakmak demekti. Ayrıca onu tekrar ve tekrar kırabilecek şansa sahip olduğumu da düşünemiyordum. Belki de bu yüzden kalmayı seçecektim.

Dayandığım yatak başlığından başımı ayırarak aynaya doğru ilerledim. Aynanın karşısında yıllar içinde değişen kendime baktım. Sadece fiziksel görünüşüm müydü değişen yoksa hislerim de mi bilemesem de, bilinmezlik içinde yaşayamayacağım belliydi.

Ellerimi kısa saçlarımın içinden geçirdim. Bundan çok kısa bir süre öncesinde kıvırcık bir Harry görebilirdiniz fakat artık saçlarım düz denilebilecek formdaydı. Bunun sebebi ise açıktı:

Annem saçlarımı çok seviyordu. Her ne kadar küçükken saçlarım düz olsa da, o her zaman saçımın ileride kıvırcık olacağını söyler durur ve böyle çok yakışıklı olacağımı söylerdi. Bir gün rüyamda yine bu günlerden birini görünce gecenin ikisinde saçlarımı bir bir kesmiştim.

Çünkü onu hayatımda kabullenemiyordum.

Gemma'yı da.

Çünkü o yıllar boyunca hiçbir zaman kendisini göstermemiş olan üvey ablamdı ve ben aynı Joel gibi onu da suçlu tutacaktım. Her  ne kadar belki de tersi olacak olsa da ben belki onun sayesinde ayakta kalabilirdim. Yaşadığım tüm zor anları onun sayesinde geçebilirdim. Ama o kendini yeni göstermeyi seçmişti ve emindim ki buraya gelirken de her şeyi göze almıştı. Göze aldıklarını yaşamaya mahkumdu. 

Her şeye rağmen Taylor hesaplamadığım bir ayrıntıydı. Aslen bir ayrıntıdan daha fazlasıydı da. 

Tanrım, içinde bulunduğum durum beni öldürecekti...

..................................................................................................................

merhabaaaaa! Çok uzun zaman oldu ne yazık ki fakat üzülerek söylüyorum ki telefonum bozuk ve şu anda uzun zamandır kullanmadığım laptop başındayım. Kısa bir geçiş bölümü...oylamayı ve yorumlarınızı unutmayın!