Trouble Ψ Wildest Dreams //DÜZENLENİYOR

Chapter 4

Bölüm 4: Letter

☁☁☁

Aradan iki gün geçmesine rağmen okulda hiç ama hiç Harry'i görmemiş olmak gerçekten garipti. Bir günüm onunla karşılaşmakla geçmişti ve birdenbire ortadan kaybolmuştu. Düşünmeden edemiyordum.

"Taylor, neler olduğuna inanamazsın!" Abigail nefes nefese yanıma geldiğinde dalgın ruh halimden kurtulup gülümsedim ve ne oldu dercesine baktım.

"Sıkı dur kızım çünkü kulaklarına inanamayacaksın!" Biraz duraksadı ve çok geçmeden devam etti. "Bu kız 8 senedir hoşlandığı çocukluk aşkı Nick'i bebeğim diyerek çağırıyor!!!"

"Aman tanrım, senin adına çok sevindim Abi." Dedim ve ona kısa bir sarılma bahşettim. Bunun garip olduğunu fark etti. "Sen dalgın gibisin biraz. Bu senden beklediğim tepki değildi. " deyince, dudağımı ısırdım ve konuşmak için ağzımı araladım. Ne yani, ondan mı saklayacaktım?

"Bu konu biraz garip. Harry'i iki gündür hiç gördün mü?."

Bana kaşlarını kaldırıp bakınca devam ettim, "Yani garip geliyor, bir gün her yerde karşıma çıkıyor ve aradan iki gün geçiyor, onu hiç görmüyorum. Üstelik komşum olduğu halde." Son cümlede tebessüm etmiştim.

"Taylor, bunu seni rahatsız eden bir şey olarak göremiyorum ki." Tabi ki göremezdi çünkü olmamalıydı.

"Ona kitabımı vermiştim. İki gün geçti ama getirmedi. İki gün sonra veririm demişti." Dediğimde bunun bir bahane gibi görünmemesini umdum.

"Evet, eminim ki kitap."

"O kitap benim için önemli Abigail." Derken toparlanmaya başladım. Ardından zilin çalmasıyla kafeteryadan kalktık ve okul koridorlarında yürürken sınıfa doğru ilerledik. Birinin beni omzumdan dürtmesiyle arkamı döndüm fakat kimseyi bulamadım. Muhtemelen birileri şaka yapmıştı.

Ders matematik olduğu için dolabımdan kitabımı almam gerektiğini hatırladım. Geri dönüp dolabımı açtığımda yere düşen kitabımı gördüğümde gözlerimi şaşkınlıkla açtım.

Kitap buradaysa Harry neredeydi?

~

"Artık izlemeyi bıraksak mı Taylor?"

Abigail belki de haklıydı ama vazgeçmeye niyetim yoktu. Ne mi yapıyorduk? Bizim evin penceresinden Harry'nin evini dikizliyorduk, aynen böyle yapıyorduk.

"Bilemiyorum Abigail." Önümüzde kitabım duruyordu ve kendimi filmlerde hissetmeye başlamıştım, eğlenceli olmadığını söyleyemezdim.

"Taylor, bence kitabını kontrol et. Belki de gizemli çocuğumuz sana bir mesaj bırakmıştır."

Haklı olabilirdi, bakın kulağa saçma geldiğinin farkındayım ama kim bilebilir ki?  Bu yüzden kitabı elime aldım ve dikkatlice sayfalarını çevirmeye başladım. Kitabı birkaç kez salladığımda, yere düşen zarf ile ikimizde birbirimize baktık.

Ne, tek kahkaha atmak isteyen ben olamam değil mi?