POSSESSIVE 19: Beckett Furrer

CHAPTER 26

Just want to say Hi to Iris Gonzaga.

And hi to Mary Ruth. Isa siya sa mga iniidolo ko. For me, she's one of the best writers out there. I still remember when i first read her book published under PHR 'Race me to your heart and Grow old with you' , i was in awe. Nasa college pa ako no'n, an avid PHR reader. I was looking for a novel when i came across hers. MARIANE REIGN, her pen name. Hindi ko 'yon makakalimutan. I always recommend her books to my friends as i excitedly tell them that she's really amazing. Naalala ko pa ng makausap ko siya sa FB noon, i told her na idol na idol ko siya. Its my first time to message a writer. nakakahiya na nakaka-excite, mas lalo naman nung mag reply siya. Nagfa-fangirl ako. Its the way she writes, the way she introduce her characters, her plot and the way she deliver the dialogues. I'm so amazed. And when i get to know her more (kasi nakausap ko siya via PM and text - yes, i love her works so much) nalaman ko na 16 palang siya ng sinulat niya ang first ever book niya under PHR. And she also write poems and song lyrics. That's how amazing she is. I was mind blown at the same time inspired by her talent. And up until now, i still love her works.  And i want to thank her for making ETHAN LEGARDA. Heartless Romantic is one my fave novels and no one can replace ETHAN in my heart. Alam kong busy ka sa work, at once a year mo nalang i-update si North, haha, pero sana talaga masundan 'yong update mo sa kaniya. At kung hindi man kaagad, maghihintay ako. At kung mabasa mo man 'to, thank you for recommending those lipsticks to me. LOL. Butas na naman ang bulsa ko nito. Haha. Anyway, i love you and your works, and i'll be here,  an avid reader and a fan. And you'll always be my idol, kahit hindi ka na naniniwala ngayon  na iniidolo pa rin kita after so many years. 

CHAPTER 26

KAAGAD NA GUMUHIT ang ngiti sa mga labi ni Ruth ng makitang pumasok si Beckett sa Hospital room ng ama niya. Kalalabas lang ni Ralph para umuwi at magpahinga kaya siya muna ang nagbabantay sa ama na nagkamalay na rin sa wakas pero tulog ulit ngayon para mas lalong makapag-pahinga.

"Hey..." Pabulong niyang bati sa binata.

Umupo ito sa sofa sa tabi niya saka hinalikan siya sa nuo. "Hi. Bored?"

"Kind of." Ihinilig niya ang ulo sa dibdib nito. "Bakit ka pala nandito? I thought you have some work to do."

"Na miss kita eh."

Nangingiting nag-angat siya ng tingin sa binata. "Stop being so sweet, baka masanay ako."

"Eh di masanay ka." Ipinalibot nito ang isang braso sa beywang niya, "hindi naman ako mawawala eh kaya okay lang."

Mahina siyang natawa saka humiga sa sofa at umunan sa hita ng binata.

"Beckett?"

He's combing her hair with his fingers. "Hmm?"

"Can you be my boyfriend?" Walang paligoy-ligoy niyang tanung. "Again?"

Naramdaman ni Ruth ang paninigas ng katawan ng binata kaya naman tiningnan niya ito at mahinang natawa ulit ng makitang nakaawang ang mga labi nito sa kaniya at bukas ang gulat sa mukha nito.

Hindi siya nagsalita at hinintay niyang makabawi ang binata.

"Damn it, Ru..." He rubbed his chest with his palm, "your making my heart thumped insanely fast..."

She smiled. "Well? Gusto mo ba?"

Hindi ito makapaniwalang tinitigan siya. "That's supposed to be my line."

"Why? Dahil lalaki ka?" Pabiro niya itong kinunutan ng nuo. "Is this a double standard thing again?"

"No. Of course not. Its just that...gusto ko ako ang magtanung sayo niyan."