DUYGUSUZ

ÖLÜM

Ben hep bıradayım.

Olur ya özlersin, hadi özlemedin diyelim...

Bir gece uykun kaçar falan, o da mı olmadı?

Ayağın taşa takılır belki?

Ben aklına gelirsem, sen de bana gel...

Yalnız uyumak yakışmaz sana.

VE GÜN GELİR SESİMİ ÖZLERSİN.

O ZAMAN GURUR YAPMA SADECE ARA..

SOĞUK KAHVE / AHMET BATMAN

~~~~~~

"Evimize girelim mi kelebeğim?" diye sorduğunda sanki tüm dünya anlamını yitirmişti. Sanki yaşadığım her şey yalan gibiydi.

Üstelik nefesim yanımdayken bile nefes alamıyordum.

Ne oluyor bana?

Kafamı çevirip eve doğru baktım. Biraz bekleyip kafamı Göktuğ'a çevirdim. Umut dolu gözlerle bana bakıyordu. O derin gri gözlerinde hapsolmak istedim. Kollarının arasına çekilmek bir daha oradan hiç çıkmamak istedim.

"Esila" diye zor fısıldadığında gözlerimi gözlerinden çekip yüzünde gezdirdim. Tapılacak, ölünecek yüzÜnde. Santim santim dokunsamda yine doyamayacağım yüzünde..

Elini kaldırıp saçlarının arasından geçirip yerinde kıpırdandı. Gözlerim tekrar gözleriyle buluştu. Ne zaman baksam korktuğum gözlerden şimdi korkmuyordu. Aslında ben şuan hiç birşey hissettmiyordum.

Biraz toparlanıp alaylı bir şekilde gülümdedim. "Yarın işyerine gelip kendi ellerimle boşanma belgelerini veririm" diyip arkama bakmadan yürümeye başladım.

İçimde fırtınalar koparcasına, bir daha geri dönüş olmayacağını bile bile yürüyordum.

Şimdi ne ben geri dönebilirdim ne de o bir daha beni beklerdi..

Neden gidiyordum, neden onu bu kadar özlemişken arkama bile bakmadan yürüyordum. "Kelebeğim" diye bağırdığın tutamadığım gözyaşlarımı serbest bıraktım. Lanet olsun.

Arkamı döndüğümde diz çökmüş çaresizce bana bakıyordu. Koşup boynuna sarılmak, bak gitmiyorum demek istedim. Kalk, sen duygusuzsun demek istedim. Beni kollarında hapset bir daha bırakma demek isterdim.

"Ben git-" konuşmama izin vermeden en çok duymak istediğim kelime kulaklarımın arasında yankılanmaya başladı.

"Seni seviyorum, gitme" demişti. Ağlayan gözlerle gülümseyip arkamı tekrar döndüm ve yürümeye devam ettim..

Arkamda hissettiğim ayak sesleriyle geri baktığımda Göktuğ bana doğru hızlı adımlarla yürüyordu. "Gitmene izin veremem" diye sayıklayıp duruyordu.

Ben geri adım attıkça o bana doğru geliyordu. Kafasını sallayıp yerinde durduğunda aramızdaki mesafe iyice açılmıştı.

Yolun ortasında sadece dikiliyordu. Kafamı eğip derin bir nefes aldım. Gözyaşlarım benden önce yeri boyluyor, benden önce paramparça oluyordu.

Araba sesi duyup kafamı kaldırdığımda hızlı bir şekilde Göktuğ'a doğru sürüyordu.

Bana son kez çaresizlikle bakan gözlerine, "Göktuğğğğğğğ" diye haykırmam olmuştu. Gözlerimin önünde Göktuğ bir adım uzağıma savrulmuş yere yığılmıştı.