DUYGUSUZ

SANA DOKUNMAK

Senin adın umut olsun, benimki de sonbahar.

Sarıl bana uyuyalım, belki yarın yağmur yağar..

CEM ADRIAN

Kendime geldiğimde yine o ilahi sesi duydum. Ama gözlerimi açamıyordum. Korkuyordum, hayatımın bitmiş olmasından korkuyordum.

"Sana dokunmak hayatın içinde durup dinlenmek gibi"

"Sana dokunmak nefes almak gibi"

"Sana dokunmak tüm kelimeleri yakmak gibi"

"Sana dokunmak tüm insanları affetmek gibi"

"Sana dokunmak hayatı temize çekmek gibi"

"Sana dokunmak ölüme inat gibi"

Söylediği bu sözler ve elimin üstünde hissettiğim sıcaklık beni boşluğa sürüklemişti resmen. Bu sözler İncir Reçeli filminden alıntı sözlerdi ve bana söylüyordu.

Ama neden?

Neden bana dokununca böyle hissediyordu.

Ben artık kirlenmiştim, benimde hayatım kirliydi. Artık beyaz ve saf değildim.

Bedenim titremeye başlamıştı. Bunu hissetmiş olucaktı beni sarsmaya başladı.

Açamadım gözlerimi, açamazdım. Eğer gözerimi açarsam, bana da o kadınlar gibi bakıcaktı. Ama ben öyle değildim. Ben istemedim ki masumluğumu vermeyi.

"Ağlama nolur" diyen Göktuğ'un sesi çaresiz çıkmıştı. Acıyor muydu bana? "İçim yanıyor" diye fısıldadım. Gözlerimin kenarından akan yaşlar canımı yakıyordu. Hemde hiç yakmadığı kadar. Ellerini gözlerimin kenarında hissettiğimde "Sen hala benim masum kelebeğimsin" dediğinde titremem daha çok artmıştı.

Her hıçkırığımda içimden bütün kötülükler çıkıyordu. Canım yanıyor, boğuluyordum. Bu kadar mıydıı? Bitmiş miydi hayatım?

Kimseyi sevemeyecek miydim?

Peki hiç gülemeyecek miydim?

"Gözlerini aç" diyen Göktuğ'a kafamı hayır anlamında salladığımda çenemi tuttu ve dudaklarıma yapıştı. Yine o his. Yine alev almıştı bütün bedenimi. Neden böyle hissediyordum. Neden bana dokunduğu her yer cayır cayır yanıyordu.

Gözlerimi açtığımda kendini geri çekti. Pişmanlık, korku, hayal kırıklığı vardı gözlerinde, elimi kalbime götürüp "Canım yanıyor Göktuğ" dediğimde elimi alıp kendi kalbinin üstüne götürdü ve elini elimin üstüne koydu. "Kimse ama kimse sana dokunamaz, anlıyor musun? Sen hala masumsun. Kimse kirletemez seni, istersem bütün pislikleri üstüne yığıyım ama sen gene de kirlenmezsin Esila. Çünkü sen-" dediğinde durdu ve nefes aldı.

Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki ölücek sandım. "Çünkü ben?" dediğimde gözlerime baktı ve "Bembeyazsın. Bak hiç bir şey olmadı tamam mı? İçin rahat etsin" dediğinde gözlerimi öküz gibi açtım.

Ne yani olmamış mıydı?

Kİrlenmemiş miydim?

Beni kurtarmıştı..

"Yani o şey ol-" dediğimde kafasını salladı ve "Hayır, hayır asla olmadı ve olamaz" diyip içime resmen soğuk suları döktü. Dayanamayıp ona sarıldığımda vücuduma sarılı çarşaf belime düştü ve çıplak vücudumda Göktuğun elini hissettim.

Bana sarılıyordu. Evet, evet bana sarılıyordu. Uyandığımdan beri ilk defa gülümseyip geri çekilmek istedim ama çıplak olduğumu hatırladım. Ellerimi serbest bırakıp çarşafı göğüslerime çekip geri çekildim.