The Evil Queen

Part 52

  Hindi na ako nakatulog. Binantayan ko na lang si Nel. I watched he sleep. Hindi ako nagsawa. Hinding-hindi ako magsasawa.
I was cooking a breakfast (medyo okay na ang paa ko pero ayoko pang ipaalam kay Nel) nang magising siya. Nataranta ako at kinabahan dahil hindi ko alam kung paano siya haharapin.
But she acted normal like nothing has happened maliban sa hangover niya. Siguro hindi niya naalala.
Nakakalungkot. Ako lang ang makakaalala ng second kiss namin.
I tried to stop her from working. Pero nagpumilit siyang pumasok, uminom na raw siya ng gamot. Naiwan ulit ako mag-isa.
..
The next days are normal. Normal like we get along together. Hindi na naulit ang bangayan namin. Kung para sa tingin ng ibang tao, para kaming live-in partner. Iyon nga lang, di pa kami lovers.
Never nang nabanggit ulit ang tungkol sa papa niya at sa pagkumbinsi na umuwi na siya. Until one time, I could not ignore it anymore.
"Nabasa mo na ba ang sulat ng dad mo?" tanong ko kahit alam ko na ang sagot.
Napahinto siya sa pagluluto ng dinner.
"I don't have to," sagot niya.
"Nel it's been weeks. I need your answer."
"Di ba sinabi ko na sa iyo the very first day? I would never come back! I will never come back! Ikaw lang ang makulit." She is pissed.
"And I told you the very first day that I would never give up on you!" Sagot ko.
"Really? So I guess we will always be like this."
"Nel, it can't be. Sooner or later, I will have to return to the Philippines."
"Eh di magpatigasan nalang tayo. It's either you or me to give in. But I'm telling you, it should be you, Migs."
"Ano ba talaga ang dapat kong gawin para bumalik ka?"
She went silent. Parang hirap din siyang sagutin iyon.
"Get lost."
Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ako nakakilos habang siya ay mataman na nakatingin sa akin. "Get lost, Migs. Baka kung umalis ka na, makapag-decide ako. Dahil pag nandito ka, hindi na ako nakakapag-isip."
Hindi pa rin ako makahuma.
"I know magaling na yang paa mo. Kaya bumalik ka na sa kabila pagkatapos nating kumain."
..
Hindi ako makatulog. Pinalayas na ako ni Nel sa place niya. Naninibago ako. I can't sleep here. But what can I do? She kicked me out.
Sumasakit na ang ulo ko sa pag-iisip.
I need to bring her back.
I want to bring her back.
I love to bring her back.
I never thought that this would be so hard. That she would be this hard.
Nel, just come with me and I will never make you cry again.
..
Madaling araw na nang maalimpungatan ako sa pag-ring ng cellphone ko. Agad akong kinabahan nang malaman kong si mama ang tumatawag.
"Migs! Ang papa mo, naaksidente habang nagmamaneho! He's in a coma. Please some home. He needs you. We need you!"
Para akong binuhusan ng nagyeyelong tubig.
I have to return and leave Nel.
..
I knocked at her door. Maaaring tulog pa siya. But I want to say goodbye to her before I leave.
And I have to assure her that I will be back.
Pero natatakot ako. What if pag umalis ako ngayon at bumalik, tuluyan na siyang mawala?
She opened the door. Base sa itsura niya ay mukhang wala rin siyang tulog. Her eyess are swollen. Did she cry? I wanto hug her, but she has an invisible wall against me.
"Kailangan ko nang bumalik sa Pilipinas."
Nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya. Pero agad ding nawala iyon at tumango siya.
"I just want to say goodbye."
"Nasabi mo na so... Goodbye," aakto siyang isasara na ang pinto pero pinigilan ko siya.
"Babalik ako," sabi ko.
"You don't have to," sagot niya.
It breaks my heart. Nel is so cold.
"Babalik ako," ulit ko.
"Wag na."
"Babalik ako!"
"Bahala ka sa buhay mo!"
Napabuntong-hininga ako. Hanggang ngayon ba naman ay magtatalo kami?
"Can I at least hug you?"
"No. Umalis ka na. Bakit nagtatagal ka pa?"
"Because it is hard for me to leave you."
"Well for me it's a good thing!"
"Nel. I don't know bakit ka ganyan. Pero may isa akong hiling sayo. Please, read the letter of you father. Please. For him?"
We stared at each other for a bried moment.
Then she closed her door.
I turned to leave.
I left the building.
Shit! Nag-aalala ako kay papa at mama. Nag-aalala ako kay ninong. Nag-aalala ako kay Nel.
It hurts like hell.
Parang panaginip lang ang lahat sa amin. Ni hindi ko man lang--
WAIT!
I can't leave just like this. I have to at least tell Nel.
Bumalik ako sa apartment niya.
..