Leam University : School for Mages | REVISING

Chapter 27

"Akala ko kasi na kayo na eh.", pagsasalita ni Mai sa akin at napatahimik naman ako sa sinabi niya at napakunot yung noo ko. "Eh kasi yung mga tingin niya sayo, yung spark sa kanyang mga mata at----"

"Mai"

Napatigil si Mai sa kanyang pagsasalita at sabay kaming dalawa ni Mai na lumingon dun sa pintuan kung saan galing ang nagsasalita. Speaking of devil, si Bryl ang nasa pintuan.

Napatitig si Bryl kay Mai na parang may sinasabi siya sa kanyang isipan at agad namang yumuko si Mai. Hindi ko na iintindihan ngunit ganun nga ang nnagyari. Eh wala naman akong naiintindihan eh. Nag-uusap sila sa kanilang isipan.

"Nga pala, Aubrey.", lumingon si Mai sa akin tsaka tumayo. "Aalis muna ako, bibili ako ng glue at glitters sa canteen. Maiwan muna kita." dagdag niya at napatango nalang ako. Umalis naman si Mai sa kanyang kinatatayuan at lumabas na sa room. Napatingin naman ako kay Bryl na kanina lang nakatingin sa akin.

"Ya! Bakit mo tinakot si Mai?", tanong ko sa kanya nung pumasok siya sa room. "Anong sinabi mo sa kanya, ah? Ahem Bryl, nakakatakot ka na.", pagbibiro ko at malaseryoso naman siyang lumingon sa akin.

"What I've said to her is none of your business.", malamig niyang pagsasalita at napanguso naman ako sa pagtrato niya sa akin. Inalagay ko yung beads sa lamesa at napatingin sa kanya.

"Bat ba ang sungit mo?", pagsasalita ko at napatingin siya sa akin. Nakataas yung dalawa kong mga kilay habang my hands are cupping my cheeks while tinutukod ko yung elbow ko sa lamesa. "Palagi kang nakasimangot, di naman bagay sayo.", pagbibiro ko at umiwas naman siya ng tingin.

"It doesn't matter.", mahinahong pagsasalita niya habang nakatingin sa malayo. "It doesn't matter if she can't and will never remember me. There is no use smiling if she will never remember her memories.", malungkot niyang sabi at nabigla naman ako sa pinagsasabi niya. It's kinda weird ya know. Isang Kier Bryl Fernandez, nagsheshare ng feelings. Chos.

At sino ang tinutukoy niya? Naguguluhan na ako. And her? So babae? First love niya ata?

Hmmm.

"Wooh.", napatingin naman siya sa akin. "You don't actually need that someone to smile, ya know. Smiling is your choice and smiling is not for other people, it is for yourself. Why bother need that specific person to smile if she can't even remember you?", pag-eexplain ko at napakibitbalikat habang nakangiti. Tahimik naman niya akong tinititigan.

"Damn it, Aubrey. You really know what to say when it comes to situations like this. ", pagcocompliment niya sa akin at napangiti naman ako sa kanya. "But still, I don't want to. If smiling is for myself, and I will keep it. No use to show this to other people. Tss.", dagdag niya at napapout naman ako.

He's an idiot. The ef.

"And by the way, kamusta na ang booth natin? Ano na ang kulang?", tanong ko sa kanya at mas lumapit siya sa akin habang pinagppapatuloy ko yung paglagay ng mga beads sa string.