Leam University : School for Mages | REVISING

Chapter 19

I want to dedicate this chapter to @maggiedajero dahil bet na bet talaga niya yung chemistry ni Aubrey at Bryl. Ahihihi. Keep supporting! Ate Ay labs ya! Happy reading everyone! *Waves*

--

Chapter 19 - Cry

AUBREY MAE CLARK

"A-Aray", napangiwi ako sa sakit ng aking pwet habang hinihimas-himas ko ito. Inidilat ko yung mga mata ko at laking gulat ko ay nasa isang gubat ako. "S-Shit! A-Asan ako? At paano ako nakarating dito?!", sigaw ko at natarantar naman ako. What the heck! Bakit parang ang liwanag ng lugar ba ito?!

Naalala ko na. Nakapasok ako sa dungeon dahil hinila ako ng bata. Ang nakakapagtataka lang ay ang lakas ng bata. Hindi ko akalaing nay bata pang ganun. At napasama ata si Bryl sa akin kanina.

Speaking of Bryl, asan siya?

"Bryl! Bryl! Asan ka?!"

Sumigaw ako habang napatingin-tingin ako sa paligid ko. Purely mga kahoy lamang ang aking nakikita at ang liwanag ng araw lamang ang nararamdaman ko.

"Bryl!", sumigaw pa ako, hoping that my shout could reach him. Ngunit wala akong narinig na reply galing sa kanya.

Argh. Asan ba ako? At asan kaya yung bata?

Napatingin-tingin ako sa paligid ko at napalakad lakad naman ako, baka sakaling makita ko si Bryl. Damn. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Nakakainis.

"Anak."

Nanigas ako sa kinatatayuan ko nung may narinig akong isang boses, isang boses na pamilyar at namimiss ko. Para akong binuhusan ng tubig nung narinig ko ang kanyang boses. Dahan-dahan akong lumingon sa direksyon kung asan yung boses na yun galing at laking gulat ko...

"Mama", hindi ko makapaniwalang pagsasalita at kitang-kita ko ang buong mukha ni Mama.

Paano siya nakarating dito? Ano ang ginagawa ni Mama sa loob ng isang dungeon?

"Anak. Miss na miss na kita.", pananalita niya at naiwan akong naging statuwa habang niyakap niya ako. Ang kanyang amoy, ang kanyang mahigpit na mga yakap, ang kanyang presensya, miss na miss ko na talaga siya. Miss na miss ko na si Mama.

"M-Ma, paano ka nakarating dito?", pagtatanong ko sa kanya nung binitiw na niya yung pagyayakap sa akin. Ngumiti siya sa akin at pinat niya yung ulo ko.

"You don't need to ask anak. What's important now is that we finally saw each other. Miss na miss na kita anak", pananalita ni Mama while she cupped my cheeks with her hands. Napangiti naman ako sa kanya.

"Miss na miss na din kita, Mama.", sabi ko sa kanya habang hindi nawala yung ngiti sa mga labi ko.