The Real Revenge (COMPLETED)

Chapter 41

Clare's POV:

Hindi na ako umuwi at hinintay ko na lamang na matapos ang klase ng kambal. Tanghalian na, kaya kahit anong gawin kong paghahanap ay wala akong makitang masakyan pauwi.

Kaya no choice na at maglalakad nalang kaming hanggang terminal. Malapit lang naman, kaya keri lang.

Nagtanong sila tungkol kay Zach at kung bakit hindi niya kami hinatid pauwi, pero nginitian ko lang sila bilang sagot habang patuloy pa rin sa paglalakad.

*BEEP*

Nang lingonin ko ang kotseng bumusina sa amin, tinignan ko ang plate number nito and it's not someone I know.

Nang buksan nito ng window nito, nakita ko ang nakangiting si Blue habang taas-baba pa ang kilay nito.

"Bingo!"

"What are you doing here---"

"Daddy!" it was Lianne. Itinabi niya ang sasakyan niya saka lumabas at dinaluhan kaming tatlo.

"You both look cute in your uniform..." Blue said and pinched their cheeks.

"Thanks, Daddy. But Matt doesn't want to be called cute."

"Why, anak? Being cute is cool. I'm cute too, that's why you Mom was head over heels—"

"Assuming ka..." I laughed.

"It's our first day to school. I met a lot of new friends, but Matt... he's so masungit kaya hindi siya fine-friends ng mga friends ko." Lianne sited while looking at Matt who now looks annoyed. Malamig naman akong tinignan ni Blue, so I gave him a what did I do wrong look.

"You should have told me."

"What for, Blue?"

"I could have drive you and fetch you everything—"

"You have Kina now, Blue. Iba na ngayon."

"When I told you that I'll be with you, I meant it Clare. So bakit hindi mo man lang pinaalam sa akin ang isa sa mga pinaka importanteng araw sa mga anak ko? I could have introduced myself to their teacher, to their classmates parents that they have their Dad—"

"Tara na." Nangungusap ang mga mata ng kambal na huwag umalis, pero hindi ko matatalo si Blue sa mga ibinibigay niyang dahilan sa akin, dahil tama siya.

Naglakad na kami palayo kay Blue at namalayan ko nalang na nasa sasakyan na ang kambal, dahil kinarga sila ni Blue papasok sa kotse na gustung gusto naman nila. Wala akong nagawa kung hindi sumunod sa loob.

"Dwadie, saan tayo pupunta?"

"Lianne, you should—-"

"Add po and opo, everytime we are talking witth someone's older than us. Okay?" Matt added and I smiled. Tumango naman si Lianne at nag-peace sign pa sa akin.

Napatingin ako sa gawi ni Blue at nakita ko ang ngiti ni Blue. It was so sweet. Bigla tuloy lumakas ang tibok ng puso ko.

Dear heart, huwag mo naman akong ganituhin.

"Mwamie's blushing."

"Of course not!" I denied. Napatingin naman sa direksyon ko si Blue, at bigla naman gumalaw ang balikat niya at nakita ko nalamang siya na humahalakhak na pilit niyang pinipigilan.

"Pinagtatawanan mo ba ako, ha?" I glared at him.

"May naririnig ka ba?" Sabi nito at biglang nagseryoso ang mukha pero mamula-mula na ang mata dahil sa katatawa. Naramdaman ko naman na tumigil sa sasakyan sa isang restaurant.