The Real Revenge (COMPLETED)

Chapter 14

Clare's POV:

Pagkatapos kong mabasa ang message ni Attorney ay parang gumuho ang mundo ko. Parang tumigil ang pagtibok ng puso ko at parang deep inside, patay na ako dahil wala nang dahilan para mabuhay pa.

"Clare, anong nangyayari sa'yo?" Tanong ni Shannen ngunit wala akong naitugon.

"Namumutla ka oh, Clare naman!" Nagpanic si Shannen at maya-maya'y bumukas ang pinto at iniluwa nito si Doc.Zach habang may dalang papeles.

"Clare..." Malambing na sabi niya habang nakahawak sa aking pisngi, ngunit hindi ko parin kaya. Ang dali lang kasi sakaniya na tapusin lang lahat, akala ko makaka ilan pang request bago niya pirmahan ngunit nagkamali ako at umasa ako sa wala. Mapapa-punyeta nalang talaga ako.
Biglang may tumulong luha sa mga mata ko.

When I'm mad, sad and happy there's only one thing I always do.

Cry,cry and cry.

"Clare, your babies are waiting for you. Don't be like that, please..." Pagmamakaawa ni Doc. Zach habang naramdaman kong pinunasan niya ang aking luha. Awtomatikong nagising ang kaluluwa ko at napapigtad dahil sumagi sa isipan ko ang mga anak ko. Hindi ko sila pwedeng pabayaan, dahil baka isang araw magising nalang ako na wala nang natitira sa akin.

"Where are they?" Tanong ko, kaya ang mga mukha nila ay parang nabunutan na nang tinik.

"Clare anong nangyari sa'yo?" Sabay nilang tanong.

"He signed the papers." tumulo na ulit ang luha ko at tuluy-tuloy nang humagulgol. Agad na lumapit sa akin si Shannen at agad niya akong niyakap at agad na pinapatahan na sa palagay kong mahihirapan siyang gawin. Sariwa pa kasi ang sugat, tapos lalo pang sinugatan. Ang sakit lang talaga, sobra na to the point na parang hindi ko na kaya, pero siguro makakaya ko pa, kakayanin ko.

Hindi para sakanya, para sakin kung hindi para sa mga anak ko na ako lang ang inaasahan. Siguro ngayon mahihirapan ako pero darating rin ang panahon na sasaya rin ako at sa araw na 'yon, sana nakalimutan ko na siya...

---

Zach

Seeing her crying in pain, because that Blue os breaking me into pieces. Ang sakit lang na iniiyakan niya 'yung taong mahal niya, habang ako, minamahal ko siya. Ang sakit.

Habang pinapatahan ni Shannen si Clare, hindi ko mapigilan ang hindi makaramdam ng galit kay Blue dahil sa nagawa niya. Mahal ko si Clare, oo mahal ko na siya. She's almost perfect, hindi siya mahirap magustuhan, at mahalin. I love her, so even though I'm happy that they're divorced, my heart hurts, because she's hurting.

"Shannen ang sakit kase eh..." Halos pabulong nalang na sabi ni Clare habang humahagulgol. Idagdag pa ang dextrose niya na naka saksak sakaniya. Baka magkaron nang complication at may mangyaring masama kapag hindi pa siya huminahon.

"Makakalimutan mo din siya, Clare. Syempre, ngayon, masakit. But one day, makakalimutan mo rin siya. Pangako." Sabi ni Shannen at tumango lang si Clare at yumakap na rin kay Shannen.
Maya maya'y biglang nagbukas ang pintuan at linuwa nito si ang isa sa mga nurse.

"Doc, she can now go home." Sabi niya kaya agad akong nagpaalam na pupunta sa cashier para ayusin ang bills niya. Bago ako makalakad papunta sa cashier ay nakita ko ang isang pamilyar na lalaki habang dala dala ang isang babae. Agad akong kinabahan. It's Blue. I have a clear vision and I'm freaking sure this is him!

Agad akong lumapit rito at tinulungan siya pagbubuhat, as a Doctor, I need to do my job.

"Anong nangyari?" I asked.