The Real Revenge (COMPLETED)

Chapter 18

Blue's POV

"What sorry can do? Nasaktan na ang Ate ko. And you know what hurt the most, Kuya? 'Yung binigay ko sa'yo 'yung tiwala ko as my Ate's husband, pero sinira mo lang 'yon." Kumirot ang puso ko sa sinabi niya. I didn't meant to do that. He's been like a real brother to me and that shit broke my heart.

"Irvin---"

"Pinagsisisihan ko na tinulungan kita kay Ate, alam mo ba? Sana si kuya Jaeo nalang ang nakatuluyan ni Ate, dahil kung siya ang nakatuluyan niya, siguro masaya pa siya hanggang ngayon! Kuya, ayaw kitang pagsalitaan ng masama, pero galit na galit ako ngayon. 'yung nag-hiwalay kayo, dahil sa mga bullshit mong reasons? Okay. I get that. Pero ang malaman namin na ikakasal ka ulit? Putangina, Kuya, sorry pero ang sakit isipin na ang dali mo lang siyang palitan. Ganun ka ba talaga kawalang puso? Ganyan ka na ba ka-gago?!" hinihingal na sabi niya.

Para akong tinakasan ng kaluluwa ko. He's so mad and I can't blame him, because I;m mad at myself too. I hate myself. I fucking want to kill myself for choosing such wrong choices again and again.

"Irvs... huwag mo naman akong husgahan agad. 'Di mo alam kung gaano kahirap ang ginawa kong desisyon." Narinig ko ang sakit sa bawat salitang binibitawan niya, but I guess, hindi mahihilom ng isa ang isa pang sugatan.

"Huwag husgahan? Hindi ko alam? Nahihirapan? Tangina nagjo-joke kaba kuya?! Sabihin mo naman, para matawa ako! 'Di ko na kasi alam kung ano ang ire-react namin na ikakasal ka sa ahas na dating kaibigan ni Ate... Alam mo naman na halos patayin na namin 'yung babaeng 'yon sa mga isip namin tapos siya pa?! Hindi mo ba naiisip ang mararamdaman ni Ate kapag nalaman niya ang lahat ng kagaguhan mo na 'to?! Tapos sasabihin mo pa na huwag ka namin husgahan? Fuck! Sa ginawa mong 'yan? Lahat ng kahihiyan at sakit binigay mo kay Ate. Hinding hindi ka na namin tatanggapin pang ulit sa pamilyang ito, Kuya. Huwag na huwag mo nang guguluhin si Ate. Masaya na siya kay Doctor Zach." He's catching his breath after telling me those words that made my heart completely turned into dust. Ang sakit sakit. I can't even compose a word, a sentence para masabi ko sakaniya. I'm just sorry... hurt... and fucked up.

"I-I... I'm---"

"At kung hindi ka man mahihigitan ni Doc. Zach sa puso ni Ate, papantayan ka niya. Tutulungan ko siya."

"I'm sorr---" Bago ko pa mabuo ang sasabihin ko ay pinatay na niya ang tawag.

I made the wrong decision, kaya I'll do anything and everything para maging tama at maayos ang lahat. Maybe sa gagawin kong 'to, magiging maayos at tahimik na ang lahat.

Agad kong idi-nial ang numero ng tumawag na Alma Mater sa akin kanina. Mabilis naman niya itong sinagot, kaya agad naman akong nagsalita, "I'll do the guesting." Sabi ko at natuwa naman siya. Kabaligtaran sa aking nararamdaman.

Gusto kong sumabog nalang sa galit. Gusto ko nalang masagasaan ng isang rumaragasang ten-wheeler truck, tapos mamatay nalang. Ayoko na, pero wala akong choice kung hindi huminga. Suicide wasn't an option to me, so I have no choice, but to live--- to exist into this meaningless world without my Clare...

"I'll go with Ms. Shin.." wala sa sariling sabi ko.

I think this decision is the best. Sa palagay ko, gagawa na naman ako ng maling desisyon, ngunit makakapag-patahimik sa lahat.

__

Kina's POV:

"Hey, baby of mine! Where are you? I'm still here. Come on and make sundo-sundo me. I'm still nahihilo pa talaga." Sabi ko at umarteng matamlay na matamlay ako, kahit na kausap ko lang siya sa telepono.