The Real Revenge (COMPLETED)

Chapter 38

Clare's POV:

Nang makita ko kung sino ang nagtangkang pumasok ng bahay, tama nga ako ng hinala. Si Blue. Nandito.

Ano na naman bang kailangan niya?! 'Diba magkakaanak na sila ng kabit—fiancée niyang mas hayop pa sa pinaka mabangis at nakakadiring nilalang sa mundo?

Bago ko pa siya ulit patayin, murahin at sisihin sa utak ko ay agad na akong nagsalita.

"Huwag kang manggulo dito, Blue—"

"Ma'am, Ma'am! may e-mail po para sa inyo. Urgent daw po." Agad ibinigay ni Nanay Mercy sa akin ang cellphone. Nang tignan ko ito, isa itong video message mula sa isang unknown sender.

And playing the video was a dumb choice.

Para akong pinagsuklaban ng langit at lupa nang mapanood ko kung ano ang nilalaman nang video na 'yon. Nabitawan ko ang cellphone kaya bumagsak ito sa sahig kasabay ng pagbigay ng mga tuhod ko.

Walang luhang gustong lumabas. Nakatulala lang ako at pilit na nag-re-replay sa utak ko ang mga pangyayaring napanood ko. Hindi ako pwedeng magkamali. Kilalang kilala ko kung sino ang mga 'yon.

It was none other than Kina who's enjoying the feeling of f uc king with my ex-husband. They were having sex— wala akong karapatan na masaktan, dahil wala na kami, pero masakit parin! What can I do!

Gusto kong magmura nang magmura, magsabi ng masasama, pero hindi iyon papantay sa nararamdaman ko ngayon. Gusto kong saktan si Blue ngayon na nasa harapan ko, pero hindi gumalaw ang mga kamay ko. Nakatulala lang ako sa kaniya. Walang reaksyon.

Dinaluhan ako ni Zach na ngayon ay tinutulungan akong makatayo. Blue looks so confused why am I acting this way. He's always a jerk who always fail to ask me what's wrong, kaya we ended up like this.

"Clare... tell me, what's wrong?" Tanong ni Zach at pilit na hinahawakan ang baba ko at pilit na hinaharap sa kaniya.

"Everything." I said at inilipat ang tingin ko sa cellphone na naibagsak ko. Doon, sinundan nila ito ng tingin at nakita nila ang video na naka-play parin dahil hindi ko ito natapos panoorin. Hindi ko kaya.

Zach didn't say a word. He just hugged me. Infront of Blue and everyone else. Why can't I just love him? Bakit hindi nalang siya ang mahalin ko? Bakit hindi nalang siya ang piliin ng puso ko?

Bakas ang pagkabigla niya, ngunit hindi ito natinag at niyakap niya parin ako. Idinukdok niya ako sa dibdib niya upang hindi ko na makita pa ang video.

Walang nagtangkang magsalita, kahit nandito silang lahat. Nakakabinging katahimikan at tanging ingay lang ng nakakadiring video ahg naririnig sa buong bahay. Natapos ito kaya akmang bibigay ulit ang mga tuhod ko nang sapuin ako ni Zach at yakapin nang mas mahigpit.

"Blue, umalis ka na." No respond. He was just staring at the phone on the floor.

"Blue—"

"Clare, it's a misunderstanding—"

"F uck off, Blue. Get out of this house." it was Zach, but Blue didn't even budge.

"Clare, we need to talk... Please. Talk to me."

Gustung gusto ko rin siyang tanungin, pero hindi ko kaya. Masyadong masakit na nasa puntong wala nang luhang gustong lumabas. Nakatulala lang ako. Naririnig ko sila, pero hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nila.

But I heard Blue talking about Lianne and Matt and that made me snap back to reality.

"Clare, alam ko na na ako ang ama ng anak kambal..." binigyan ko siya ng isang blangkong ekspresyon. "Let's fix this..." he added.