Une kisha rene ne dashuri me djalin e lezetshem i cili vinte gjithmone tek zyra e babait tim dhe Antonios.Ai gjithmone me buzeqeshte, me pershendeste e me thoshte fjale te bukura.
'Bukuroshe e lezetsheme'- i thoshte gjithmone ai.Ato fjale te bukura qe e benin ate te ngrihej ne qiell dhe i shfaqnin flutura ne bark u zhduken.
Ate e 'detyruan ' te martohej me Lorencin kur ishte thuajse netembedhjete vjece.Ajo nuk merrte vesh nga martesa , as per dashurine.Por nje pjese e saj e kishte qejf , plus edhe me perrallat e te atit dhe disa sherbetoreve llafazane e trashaluqe ajo pranoi te martohej.
Muaji i pare ishte i bukur, le te themi javen e pare.Ai nuk i afrohej me si me pare.Nuk i falte me ato buzeqeshje , nuk i falte me ato perqafime qe i benin fshehurazi.
Ajo pyeste veten ckishte ndodhur me te qe ai kishte ndryshuar.Nje dite ai erdhi i pire e u shtri rende ne krevatin e tyre.Te themi krevatin e tyre pasi ai gjithmone rrinte ne studion e tij ose ne ndonje udhetim.
Sec e gjeti e filloi te therriste me te madhe 'Katiaaaaaaaaa moj dashuria ime , ti je nje ku*ve e flliqur.Se kuptoj pse u martova me ty.E ka fajin ai babai yt.'
Fytyra e saj ngriu.U afrua prane tij per t ndihmuar pasi ishte i pire.Ai e perplasi drejt dollapit, e ajo u vra.Kembet nuk i mbanin me sepse fuqite e saj kishin shteruar.Disa plage te vogla pergjate belit hollak kishin lene nje ngjyre te kuqe nga gjaku i saj.
Perpiqej te ngrihej ne kembe e me ne fund u ngrit, e pafuqishme.Cfare faji kishte ajo qe ai sillej ashtu me te?Cfare?
Dhuna muajt ne vazhdim nuk u largua , por nuk mungonin edhe perdhunimet.Derisa nje dite mori vesh qe ishte shtatezene.Ishte e lumtur qe po rriste nje krijese te vogel , ne bukuroshe te vogel te lezetshme , e quante ajo sepse ai me pare keshtu e quante katian.
Teksa ishte shtatezene ai nuk i beri gje , por ne fund te fundit fjalet e godisnin me shume , se ai ta godiste fizikisht.
Donte ti jepte fund jetes se saj , pasi ajo nuk kishte vend ne ate bote,ne boten e mafias.Nuk ia doli pasi mendoi per vvogelshen e saj, per engjellin e saj.
Babai i saj , dhe dashuria e pamundur e kishte shkaterruar.Ajo ishte shume ne forme dhe e bukur.Kur mori vesh se Lorenco kishte vdekur, u largua e erdhi prane Antonios.E rriti vajzen e vetme.Tani ajo ishte pese vjece.
E urrente te dashuronte , edhe pse kishte ndjere per mateon eLorencon.E pranonte edhe pse frike kishte.Ajo kishte qare diten qe ajo mori vesh se ai kishte vdekur, sepse e donte, edhe pse ai ishte nje qenje e shpifur per te.Epo keshtu eshte dashuria , apo jo?
