ALEXANDER’S POV
“Bakit mo nagawa sa amin ito anak.. May mga pagkukulang ba kami sa’yo? Kung hindi namin pinalabas na inatake sa puso ang papa mo, di ka namin mapapauwi rito..”
Nandito na ako sa Maynila.. Dito sa bahay namin..
At oo.. Palabas lang nilang lahat na inatake sa puso si papa..
Walangya din yung tatlong mokong na yun!
=______=
Di maasahan... Nagpauto rin sa kanila .. HAAAAAAYYY!!
Pagkalabas ko nga sa airport eh agad akong sinalubong ng mga men in black ng magulang ko..
Tssssk!
Kainis lang ah!
=___=
“AJ! NAKIKINIG KA BA!?!”
Errrrr >,<
=______________=
Naiinis na akooooo.. Kanina pa putak ng putak ang bibig ng mama ko dito
=____=
AISH LANG!!!!!!!!
Kaya nga ako nagpakalayo-layo diba?! NAMAAAAAN!
“EH PARA SAAN PA BA ANG PAKIKINIG KO KUNG PAULIT-ULIT NALANG ANG MGA SINASABI NIYO !! NANGYARI NA ANG NANGYARI.. KAYA NGA AKO NAGPAKALAYO-LAYO MUNA DIBA PARA MAKAPAG-ISIP NG TAMA! HUWAG NIYO NAMAN AKONG PINE-PRESSURE MA! KELAN MAN EH AYAW KONG TANGGAPIN NIYANG OFFER NIYO NA MAMAHALA NG KOMPANYA NIYO!”
*BOOGSH!*
Napaupo ako sa sahig..
Sinuntok kasi ako ni Papa..
“HUWAG NA HUWAG MONG SISIGAWAN ANG MAMA MO!”
YOU ARE READING
The Runaway Prince**
Teen FictionNung nagpakalayo-layo ako sa aking pamilya.. Napadpad ang puso ko sa kanya. Sa piling niya, natuto akong maging masaya, tumayo sa sarili kong mga paa at maging masaktan.. Di ko alam kung bakit. kahit sandali pa lang kaming magkakilala.. Nahulog na a...
