Monstrous Academy 2: Chasing the bad girl [EDITED]

Chapter Thirty nine

39: Fighting for friends.
-

Erin’s POV

Kasalukuyan kaming nasa bahay dahil sa reunion nila mom at nang iba pa niyang kaibigan. Nag-hire na rin pala sila ng katulong ni dad dahil malaki na rin angn tiyan niya.

Napaka-unexpected nito, itong mga nangyayari. Pakiramdam ko tuloy, isa itong farewell party dahil ito na ‘yong huli na magkakasama kami ng ganito. Ayokong maramdaman ‘to pero pakiramdam ko ay hindi na ulit ito mangyayari.

“Hey, are you okay?” Tanong ni Jennie na nasa gilid ko. May hawak siyang red cup na bigay ni Tito Ramon sa kanya kanina.

“Yeah.” Tipid na sagot ko sabay inom sa inumin na ibinigay ni dad. Anong klaseng mga ama ba ‘to at sila pa ang nagbibigay ng alak sa amin? I can’t believe those guys.

“So, Rozee... Tell us about yourself.” Ani Chloe.

“Uh well, I’m planning to transfer at Monstrous academy. I really don’t know what kind of student I am pero sabi dad ay pwede akong maging keen.” Tumango si Chloe at saka niya hinatak si Alex.

“He’s a keen. Maybe magiging compatible kayo sa isa’t isa.” Sabi ni Chloe nang i-upo niya si Alex sa tabi ni Rozee. Nagngitian lang ang dalawa at halatang nahiya. Napatingin naman ako kay Zero na seryosong nakikipag-usap kay dad. Tch! Ano naman kaya ang pinag-uusapan ng dalawang 'yon? I hope it’s not about me or my love life.

“Jester, tara rito.” Rinig kong tawag ni Tito Jin. Oooh, would you look at that. Mukhang napansin na ni tito na kanina pa nakatingin si Jester kay Chloe.

“Hey, Erin.” Tawag ni Jennie, dahilan para mapalingon ako sa kanya.

“Wow! Calling my name, huh? Bakit?”

“It’s been three months nang magkasama tayo pero hindi ko pa rin ‘to natanong sa ‘yo.. Totoo bang may gusto sa ‘yo si Xian?” Seryosong tanong niya, dahil doon ay tinignan ko si Xian na abalang nakikipag-usap kila Tyler at Aki.

“Yah. He was the first to confess his feelings but I rejected him. I don’t deserve someone like him, alam kong may babaeng mas magmamahal sa kanya and that’s not me.” Binalik ko ang tingin kay Jennie and what the fuck? She was crying.

“Hey, what’s with you all of a sudden?” Tanong ko ngunit umiling siya habang pinupunasan ang luha niya.

“I’m just happy na ni-reject mo siya.” Napataas na lang ako ng kilay. She’s insane.

“You’re really something, huh?” Nakangisi kong sabi at saka siya tumayo para lapitan si Xian. Napailing na lang at lumapit kay mommy.

“You’ve really changed. Ang dami mo nang kaibigan.” Nakangiting sabi niya nang hawakan niya ang baywang ko. Ipinahinga ko naman ang ulo ko sa balikat niya habang nakayakap.

“Mom, I’m really happy to have them, masaya ako na nakilala ko sila pero bakit gano’n? Pakiramdam ko ay mababawasan kami, and I hate that I’m having this gut feeling.”

“Shh. Don’t say that, maraming problema na ang nalagpasan mo. I’m sure mas titindi pa ang mga susunod pero ‘wag kang susuko. Alam kong makakaya mo lahat ng problema as long as nand’yan ang mga taong nagmamahal at sumusuporta sa ‘yo.” Kumalas ako sa yakap at saka tinignan si mom.

“I hope so. Sige, Mom. Puntahan ko lang si Zero, baka kung ano nang pinag-uusapan nila ni dad, eh.” Paalis na sana ako ngunit pinigilan niya ako. Tinignan ko siya at nakita kung paano itong ngumiti sa akin.

“W-why?”

“Hindi mo pa ba siya sasagutin?” Hindi ko alam kung bakit pero bigla ko na lang naramdaman ang pag-init ng pisngi ko. Naramdaman ko naman na may yumakap sa akin mula sa likuran kaya napalingon ako.