Monstrous Academy 2: Chasing the bad girl [EDITED]

Chapter One

1: Monstrous Academy
-

Habang malakas na naghihiyawan at nagpapalakpakan ang mga manunuod sa katatapos lang na woman’s basketball game, ito ako at kinakaladkad ng mga security guard ng sarili kong paaralan palabas ng gymnasium.

This is so unfair! I’m the ace of winning team at kung hindi dahil sa akin ay hindi mananalo ang school na ito. Pagtapos nila akong i-recruit sa team, ganito lang ang gagawin nila sa akin? The audacity!

“My God! Let go of me!” Pilit akong nagpumiglas sa mahigpit nilang paghawak sa mga braso ko ngunit itinulak nila ako palabas ng makarating kami sa main door. I gave them my deadliest glare, hindi ba sila tinuruan maging gentleman?!

“Ma’am Erin, it’s not right to punch the captain of losing team.” Magalang na sabi ng isang gwardya kaya kusang tumaas ang kaliwang kilay ko. Pasalamat siya at kaya kong magtimpi, dahil kung hindiㅡsasabihan ko ito ng N-word.

“Did you know what exactly happened inside the locker room?” Nagtitimping galit na tanong ko ngunit ni isa sa kanila ay walang sumagot. “See? You don’t even know the whole story, and yetㅡyou have the guts to drag me outside?”

“Sorry Ms. Cross, but the dean wants to see you at his office right now.” Sabi ng isa pang gwardya at napabuntong hininga na lamang ako nang muli nila akong hawakan.

“Listen, you’re getting on my last nerve, so when I say let go. LET GO!” Sigaw ko at kusa na silang bumitaw sa pagkakahawak sa akin.

Inis ko silang inirapan at nang makarating sa tapat ng dean’s office ay agad nagbigay galang ang dalawang gwardya sa akin pero tinaasan ko lamang sila ng kilay bago padabog na pumasok sa loob.

“Ms. Cross, I’m really disappointed, you’re the best player here in Athlos butㅡ”

“I’m not the who started the fight, that bitch punched me first. I just defended myself!” I tried explaining my side of story but he just gave me a questioning look as if I’m lying.

“But it’s not right to hurt your co-student.” I rolled my eyes at his remark. I’ve had enough of their bullshits, ako na lang lagi ang lumalabas na masama. I’m sick of defending myself over and over.

“Wala.akong.pakialam. Ikwento mo ‘yan sa buhok mong panot.” Bastos na kung bastos pero punong-puno na talaga ako. They always put the blame on me like, they always saw me as the bad kid when in fact, I am the victim.

Hindi na ako nag-abalang maghintay pa sa mga sasabihin ng Dean kaya lumabas na ako ng office, but to my surpriseㅡsinalubong ako ng parents ko and they’re smiling at me, weird.

“Congrats for winning the game and congrats for the nth time na na-kick-out ka.” Nakangiting sabi ni Dad at napairap na lamang ako. Paano niya nasabi na na-kick-out ako?

“We heard what you said inside. Wrong move, anak. Nakakaintindi ng Filipino language ang dean.” Natatawang wika ni Mommy. Seriously? How come na hindi ko alam ang tungkol doon?

“Let’s go?” Aya ni Dad at tumango na lang ako ng tipid. Sanay naman na ako kaya wala nalang ito sa akin.

ㅡ

“Sigurado ka ba? Do you think she’s ready?” Boses ni Mom. Halata sa boses niya ang pag-aalala kaya nanatili akong nakapikit para pakinggan ang usapan nila ni Dad.

“She’s already 17, hindi na rin maganda kung mag-stay pa siya sa ordinaryong eskwelahan.” Boses ni Dad, hindi ko na rin napigilan ang sarili kaya bumangon na ako. Mukhang napansin naman nila iyon dahil agad akong nilapitan ni Mommy at naupo sa tabi ko.