Monstrous Academy 2: Chasing the bad girl [EDITED]

Chapter Thirteen

Chapter 13: Smile.
-

I'm currently in my room getting dressed. Inangkin ko na talaga itong kwarto na 'to. Nae-enjoy ko ang pag-stay rito, na-miss ko rin kasi ang tumira sa isang bahay. As soon as I finished tying my hair into a messy bun, I walked downstairs kung saan naririnig ko ang magkapatid. Hindi ko sila mahagilap hanggang sa mapansin ko na may tao sa kusina. Nagpunta ako roon at naabutan kong masayang naglalaro ang dalawa.

Hindi ko muna sila inistorbo at nanuod lang. Ngayon ko lang nakitang nakangiti si Zero, mukhang mahal na mahal at na-miss niya talaga ang kapatid niya. Hindi ko tuloy maiwasan ang mapangiti rin.

"Oh, gising ka na pala." Puna niya nang mapansing nakatayo ako sa may pintuan. May harina pa siya sa ilong.

"Ang ingay niyo kasi." Kibit balikat kong sabi nang lumapit ako sa kanila. Agad naman akong hinawakan ni Third.

"Sorry Ate, na-miss ko kasi si kuya kalaro eh." Nakangiting sabi niya at ngumiti ako.

"It's okay, nagbibiro lang naman ako." Sabi ko kasabay ng paghatak niya sa akin para maupo.

"Nagluto kami ni Kuya ng pancake, kain ka na." Napatitig ako nang maglapag ng isang plato sa harap ko si Zero na may lamang tatlong patong ng pancake at liquid chocolate sa ibabaw, napalingon ako sa kanya at bigla na lang siyang naglakad pero hinawakan ko ang kamay niya para pigilan.

"So rude, samahan niyo naman ako." Binitawan ko siya at saka siya hinatak ni Third para maupo na rin. Nakakapagtaka lang, kagabi ko pa hindi nakikita sila Tita Zea at Tito Jiro.

"Ba't nga pala kayo ang nagluto? Nasaan 'yong katulong?" Hiniwa ko ang pancake at saka tinikman. In fairness, masarap ah. Hindi ko akalain na may silbi pala sa kusina itong asungot na si Zero.

"Ewan ko, inaya lang ako ni Kuya eh." Masayang sabi ni Third. Medyo napangiwi ako. Inaya? Ano naman kaya ang nakain niya? Bored na bored na siguro siya rito sa bahay.

"Oo nga pala. Where's Tito and Tita? I need to thank them for letting me stay here for a week."

"Nasa business trip sila, Ate. Trice a month lang sila kung mag-stay rito sa bahay." Naramdaman ko ang biglang paglungkot ni Third nang sagutin niya ang tanong ko. Bigla ko tuloy naalala noon na madalas iwan si Zero sa bahay dahil nga laging nasa business trip ang parents niya. No wonder kung bakit lumaki siyang ganito, masungit, galit sa mundo at tahimik. Ugh, bakit nalungkot ako bigla?

"Gano'n ba? Gusto mo ba na ako muna maging Ate mommy mo for one week?" Tanong ko at bigla na lang nagliwanag ang reaksyon niya. Hindi niya ako sinagot at bigla na lang tumayo para yakapin ako. Nagkatinginan kami ni Zero pero nanatiling blangko ang ekspresyon niya.

"Talaga? Ate mommy na itatawag ko sa 'yo? Ayos na sa akin ang one week." Masayang sabi niya. Tinapik ko lang ang balikat niya habang nakangiti at kumalas na rin siya sa pagyakap.

ㅡ

"You don't need to do that. Nandito ka para magpahinga." Ani Zero nang tabihan niya ako rito sa rooftop. Pumasok na kasi ng school si Third. Grade 9 na raw siya ngayon at ang dream school niya for college? Monstrous Academy lang naman. Kung ako lang ang masusunod hindi ko siya roon pag-aaralin. He's too precious for that school.

"I insist, magaan ang loob ko kay Third and I know that he needs a mother. I mean, I know he's in pain at hindi mo maitatago sa akin na gano'n ka rin.." Bumuntong hininga ako.

"..Bata pa lang tayo, medyo malayo na ang loob mo sa parents mo and I'm afraid na baka maging gano'n din si Third, wala akong alam sa istorya niyo but I want to help. That's the least I can do." Tahimik lang si Zero. Hindi siya kumibo pagtapos ng sinabi ko. Hindi ko alam kung maba-badtrip ba ako o ano pero alam kong malungkot siya sa mga oras na ito.