Monstrous Academy 2: Chasing the bad girl [EDITED]

Chapter Fourteen

14: Spin the bottle.
-

Erin’s POV

I don’t have any idea why they’re here. May mga dala pa silang gamit, tama ba ang iniisip ko? What are they up to?!

“Hoy, mga walangya kayo! Papasukin niyo ako!” Sigaw ko habang kinakalampag ang pinto. What the hell? Sinarahan nila ako, ano bang plano ng mga kumag na ‘to? Ugh! Why are they like this?

“Anong tinitingin tingin niyo?” Tanong ko sa dalawang katulong na nakatingin sa akin. Humingi sila ng tawad at saka mabilis na umalis, nakagat ko tuloy ang labi ko. Remember to be friendly, Erin! Napabuntong hininga na lamang ako bago ibaling ang atensyon sa pintuan.

“Ano ba! Buksan niyo nga ‘to!”

“Isa, sisipain ko ‘toㅡ” Balak ko na sanang i-angat ang paa ko ngunit biglang lumabas si Jester ng kwarto at binuhat ako. Gustuhin ko man magpumiglas ay wala akong sapat na lakas dahil sa sugat ng tiyan ko.

“Ibaba mo nga ako! Saan mo ba ako dadalin?” Pagsabi ko noon ay ipinasok niya ako sa isang kwarto rito sa pangalawang palapag. Mukhang alam niya ang pasikot-sikot dito sa bahay nila Zero. Marahan niya akong inupo sa kama at saka naupo sa tabi ko.

“Ipapaliwanag sa ‘yo ni Xian mamaya, basta mag-i-stay kami rito kasama mo. Don’t over react, akala mo naman gusto namin ‘to.” Aniya.

“Me? Nag-o-over react? Siraulo ka ba?! Sinaraduhan niyo ako ng pinto. Malay ko ba kung may pinaplano kayo sa akin.” Ngumisi lang si Jester sa sinabi ko. Maya-maya ay may inabot siya sa akin, iyong phone niya.

“Oh, anong gagawin ko rito? Ibabato ko sa ‘yo?” Tinaasan ko siya ng kilay pero pinindot niya ang power button kaya bumukas ang screen noon.

“Sabi ni Tito Jp, ipakita ko raw sa ‘yo para maalala mo sila.” Ipinunta niya sa gallery ang phone niya at may pinindot na thumbnail.

I don’t know why but I burst into laughter. Hindi ko ma-imagine na ganito si dad, like seriously? Sa laki pa lang ng boses niya ay matatakot ka na, close rin pala talaga sila ni Tito Liam kahit noong mga binata pa sila. And these guys, I still remember them. If my memory serves rightㅡsila ‘yong naging temporary gangmate ni dad noong time na nagkahiwa-hiwalay sila ng D.a.r.k. Naikwento sa akin ‘yon ni mom kaya may alam ako sa history nila.

“Kuha raw nila ‘yan after no’ng graduation nila. Naalala mo ba sila?” Tanong ni Jester at tumango naman ako.

“Yeah, ‘di ba nga nandoon sila sa bahay bago kami magpunta ng Amerika? Dinuraan mo pa nga si Tito Jp no’ng time na ‘yon, but look. Mukhang close pa kayo, ah?” Puna ko at bahagya siyang ngumiti which I didn’t expect. Just like Zero, bihira ko lang din makitang nakangiti si Jester.

“Hindi ko rin alam kung paano kami naging close.” Naiiling na sabi niya. Tumahimik kami saglit pero nabasag din dahil nag-ring ang phone niya na hawak-hawak ko pa. Hindi ako nagdalawang isip na sagutin iyon dahil si Alex naman ang tumatawag.