Blame Me Once

BMO 27: hard ways

unedited/wala pa akong time eh,kahit kasi sembreak may work po ako..

dream come true po ang makatulog ng 8 hours,, nagagawa ko lang yun pag may sakit ako?

gusto nyo ba kong magkasakit? mahal po gamot...

BMO 27....hard ways

"Coffee?" napaangat ang ulo ni Clem, kinuha nya ang cup of coffee na inaalok sa kanya ni Luke..

Umupo ito sa silya sa tabi nya, nandito sila sa terrace ng bagong condo nito...

"Ang ganda ng condo mo, kesa doon sa dati," she told him, while smeeling her coffee, pilit gumagawa ng mapapag usapan..

Luke chuckled after sipping his own,

"Nagpapatawa ka ba? Anong maganda sa makalat?" lumingon ito sa loob, tambak nga naman ang mga boxes everywhere, mga dyaro at kung ano ano pa, biglaan kasi ang nagging decision nito na paglipat,pinanliitan ito ni Clem ng mata,

"Maganda naman talaga, gaganda lalo to kapag naayos mo na..."

"sige na nga, sabi mo eh." Sang ayon nito na halata naming napipilitan,

Muli silang natahimik, nakadungaw lang sa labas, ang bago kasing condo ni Luke ay nasa 25th floor ng ANNOX Building, maganda ang tanawin sa paligid nito, relaxing , medyo malayo sa ingay ng metro...

"How are you?" "How are you?"

Kapwa pa sila nagulat dahil sabay silang nagtanong, pero napalitan ng pagtawa ang awkwardness na yun, parehas kasi silang may mabigat na dinadala, at kailangan nila parehas ng isang tao na masasabihan ng mga bagay bagay na sobrang nahihirapan na silang sarilinin.

Although they both knew that they carry the same amount of burden, somehow it will lessen the pain kapag nasabi mo sa isang taong naiintindihan ang nararamdaman mo.

Kahit clueless ka, clueless din sya kung ano ang dapat gawin, minsan it is enough and comforting to know that there is someone whose willing to listen, intently, without making a bad jugdement on what you feel and and what you don't have to feel...parang ganun,

"since ladies first," pauna ni Luke, matapos ibaba ang kanyang tasa sa table, sa gitna nila.." ako na ang mauna," Clem chuckle,

"Sige na nga,"

Binaba nya muna yung tasa ng coffee sa mini table, pinagsiklop ang kamay at dumikwatro...huminga muna ito ng malalim, before he dare to talk...

"it doubles the pain seeing him these days,", he pause for a while, she can clearly tell his burden in his voice, "in the first palce hindi ko na dapat sinabi, like how I imagined it to be, nandidiri nga sya sa akin," she knew that he's trying not to cry, damang dama nya ang regret sa boses nito, "kapag magkakasalubong kami umiiwas sya, or kung minsan, he will grab a girl ang kiss her in front of me, as if saying, babae ang gusto ko, hindi bakla, hindi kagaya mo,"

"ang sakit pala talaga?" he look at her, habang tinuturo ni Luke ang puso nya," akala ko, masakit na yung hindi nya malaman ang nararamdaman ko, mas masakit pa pala yung malaman nya at pandirihan ako, pakiramdam ko daig ko pa ang may aids," hindi na napigilan nito ang luha na pumatak sa mga mata nito, Luke look so vurnerable, gone the playful Luke who love to tease her, gone the nosy Luke who helped her on the first day that they met. "hindi ko alam kung bakit, siya lang talaga, marami naming iba, pero parang sya lang ang kilala ng puso ko eh, mali ito, alam ko pero kasalanan naman nya eh, sya ang unang gumulo sa isip ko,"

"sobrang iyakin ko na, nakakabawas na sa kagandahan ko," tumayo si Clem ang gave her bestfriend a big hug

"kaya mo yan,"Clem said while patting his back, maya maya pa, gumanti na rin ito ng yakap sa kanya....