Go Through The Spark (Red String Series #1)

Chapter 17

Hinawakan ko ang pulso n'ya para ilapit pa sa mukha ko ang film, tsansing ba 'to?

Matagal kong tinitigan iyon dahil kahit simpleng kuha lang ay maganda parin sa mata ko. He's very talented, I love it.

"Kiko," mahinang tawag n'ya saakin habang sinisilip pa ako dahil natatakpan ang mukha ko ng kamay n'ya.

Ngumuso ako at pinigilang ngumiti ng malawak habang marahang ibinababa ang kamay n'ya sa tabi ko.

Walang kinikilig dito brad, mangingisay lang meron.

"Hmm?" Iniangat ko ang kilay ko habang hinihintay ang sasabihin n'ya pero mukhang nagdadalawang isip pa s'ya.

"Pwedeng bang.." he started but I know he's thinking twice.

He tilted his head and glanced at me, trying to construct his words. I didn't interrupt and let him take his time til he's ready to speak.

"Pwede ba 'yun?" he asked but he also knitted his eyebrow after that. He also shook his head like he said that wrong.

I giggled and look away for a second. When I turned to him again, he's already looking at me with confusion and anger.

Bahagya kong nai-atras ang katawan at tumango sakaniya. "Parang kasalanan ko nanaman na namali ka?"

Parang ako pa yata ang sinisisi nito dahil sa mali n'yang pagkakasabi? Ano ba kasing 'pwede ba 'yun?' ang sinasabi n'ya?

Tinapik n'ya ako sa balikat dahilan para napadaing ako, pero ngumiti parin kahit medyo masakit iyon. Pain enjoyer.

"Huwag ka ngang tumawa!" He whined before lifting his knee to the couch.

Padabog s'yang humarap saakin habang galit ang tingin. Mapangasar pa akong ngumiti nang makita s'yang umirap, kahit na mas sumasakit ang ulo ko sa tuwing tumatawa ay hindi ko na iyon ininda.

"Okay! Hindi na ako tatawa. Please proceed." Ngumuso ako at pinindot ang ilong para hindi matawa ng malakas.

He even did a sigh hard before looking at me directly, so I became a bit serious. I saw his lips parted while his eyes were sparkling like it has a light on it.

"Pwede pala 'yun?" He whispered as I looked at his eyes without blinking.

"Ang alin, Koji?" Humalukipkip ako.

"Na maging..." Napalunok ulit s'ya at halatang pinagiisipan muna ang sasabihin.

"Na ano...na maging maganda ang lalaki?" He blinked twice and looked at me like he's waiting for my response.

I can't help myself but smile widely before nodding at him. "Hell yeah! Of course."

Bahagya s'yang napangiti at naramdaman ko nalang na magkadikit ulit ang mga balikat namin, naamoy ko rin ulit ang pabango n'yang kilala na ng katawan ko.

"Everyone can be beautiful, Koji." I said with joy in my voice, the smile didn't leave my lips while I'm staring at him.

If only he knew that he is the most beautiful in my eyes, unique and incomparable.

"Edi," panimula n'ya. "Maganda ka rin?"

I giggled and squeeze the stuffed toy with my arms. "Well, if you say so...then yes."

"Maganda lahat?" Tumawa rin s'ya habang hinuhubad ang sling bag na nakayakap sa katawan n'ya, ibinalik n'ya rin sa loob ang instax.

"Yup." Tumango naman ako habang ang ngiti ay hindi na mabura sa labi ko, ngiting hatid n'ya s'yempre. Ganito na talaga, masaya ako sa tuwing kalmado s'ya.