Go Through The Spark (Red String Series #1)

Chapter 10

"Hulaan mo, isa pa." He demand while nodding his head aggressively like he want to challenge me.

I sighed and gulped. "Jet."

"Sino 'yan!" Naibangon n'ya ang ulo n'ya at saka diretsong tumingin saakin.

"Ewan ko nga!" Halos mai-hilamos ko na ang palad ko sa mukha ko sa sobrang stress. Dumo-doble ang asar at inis kapag galing sakaniya.

"Isa pa!" Utos n'ya. Napadabog akong muli sa sahig na parang bata at saka binasa ang labi at tumingin sakaniya.

"Ano ba 'yan! Ang hirap ng gusto mo!" Reklamo ko pero wala man lang s'yang reaksyon, hindi yata na apektohan.

I sighed and uttered again "Jigz?"

"Mali—"

"Can you just tell me! Please." Dirediretso kong sabi at saka humarap sakaniya. Medyo malabo man ang paningin ay alam kong pinipigilan n'ya lang na matawa.

"Ano?" Inis ko pang kinusot ang tainga ko. Gigil na ako, ah. Pag 'to kinurot ko sa pisnge ng pagka-lakas-lakas iiyak 'to tapos babalik sa japan.

He just scoffed and put his palm near to his lips. "Ches.." putol n'yang sabi dahil natawa na s'ya doon palang. Ako naman ay medyo kumalma ng marinig s'yang tumawa, pero galit parin ang pinapakita kong ekespresyon.

"Ano?" Pag-uulit ko pa. I furrowed my eyebrows as he burst into laughter instead of responding to my question.

"Lasing ka ba?" Natatawa n'yang tanong.

"Ano ba! Sabihin mo na— tsk!" I whined like a kid and start punching the air, kahit pikon naman ako hindi ko parin s'ya masuntok. Mas napikon pa ako nang tumawa s'ya ng malakas at napapa-hawak pa sa tiyan n'ya.

"L-Lasing," bulong n'ya at halos wala ng lumalabas na boses sa kakatawa, Tangina, heto nanaman sa argument n'ya. Napakurap ako ng ilang beses habang naka-tingin sakaniya ng masama.

"Okay na? Tapos na?" I raised my thumb when he's done laughing and fixed his posture. Pinupunasan n'ya pa ang luha n'ya sa kakatawa.

"Chester.." sagot n'ya na natatawa parin pero pilit n'yang pinigilan. Nahiya ka pa talagang tumawa.

"Sasabihin mo naman pala, eh." I murmured and cross my arms.

So it's Chester? Kohen Chester?

"Bakit Koji? 'di ba dapat...Kochi? C-H-I?" I asked out of curiosity. He just looked at me with a blank expression again, hindi na natatawa.

"Bakit ka nangingialam?" Masungit n'yang tanong kaya naitikom ko ang bibig ko. Nagtatanong lang naman ako, e.

Rinig ko ang paghinga n'ya ng malalim at saka bumaling sa stage. Matagal n'yang tinignan iyon bago kinapa ang bulsa at napabangon nalang bigla. Tinignan ko s'ya ng matagal habang may hinahanap sa bulsa.

"Did you lose something?" I asked a little worried. Natigilan nalang s'ya nang may maisip at tumingin rin saakin.

"Naiwan ko yata 'yung phone ko sa unit mo." Malumanay na sabi n'ya at saka marahang lumingon ulit sa stage. Maybe he wants to take a random pictures again. Naibalik nga 'yung cellphone ko, naiwan n'ya naman 'yung kaniya.

I gulped and I fumbled my cellphone in my pocket and gently pulled it out while looking at him, he looked so sad because he can't take a random photos here.

I extended my cellphone towards him, offering it without uttering a word. He gazed at it, his expression puzzled, before swiftly turning to me for clarification.

"Bakit?" He asked in a calm manner. I smiled and placed it close to his chest.

"You can use my phone." I whispered while he was in shock. I leaned against the sofa and brought the cellphone closer to his chest.