Go Through The Spark (Red String Series #1)

Chapter 9

"Talikod." Utos n'ya na nakapagpakunot ng noo ko at marahang natawa.

"Talikod? Bakit?" Natatawa kong tanong sakaniya.

"Basta!" Marahas n'ya akong tinulak patalikod at hinayaan ko nalang din ang sarili na tangayin sa tulak na 'yon, naramdaman ko nanaman ang maliit n'yang kamay sa balikat ko kaya pinigilan ko ang labi na gumuhit ng ngiti.

"Baba," utos n'ya ulit, napaisip ako ng sandali at nai-angat ang kilay. Napatango nalang ako nang makuha ko kung ano ang gusto n'yang gawin. Hindi ko nalang iyon pinuna at marahang nag squat para mas maabot n'ya ako.

"Okay na ba? Your highness." Bulong ko pero hindi s'ya umimik. Naramdaman ko nalang nagsisitaasan ang balahibo ko nang hawakan n'ya ang buhok ko at itinali iyon ng half ponytail, lalo na nang dumikit ang daliri n'ya sa tainga ko.

Blanko ang reaksyon ko habang humaharap sakaniya. Ngumiti ako ng kaonti bago patakbong pumunta sa stage. Grabe talaga s'ya bumawi! Nakaka-inis.

Pumapalakpak ang mga tao nang pumwesto na kami, nasa likuran si Taslan sa drum set, si Drei sa keyboard, si Red sa Acoustic habang si Math sa Bass at ako naman sa Electric Guitar. Nakangiting tumayo si Wesley sa gitna habang ipinapantay ang mic sa bibig n'ya, vocalist s'ya ng banda. Kung sa university naman kami tutugtog ay si Math ang vocalist, all arounder kasi s'ya.

"Good evening guys," The crowd screamed when they heard Wesley's deep voice. We also smiled while posing, people went to the front of the stage and each took a video on their cellphones. Hinanap ko si Koji sa mga taong nasa harap namin, wala s'ya doon. Kaya paniguradong nasa table lang s'ya at natatakpan ng mga tao.

"We are.." lumingon si Wesley saamin at tinaasan ng kilay kaya nagets naman namin ang gusto n'yang sabihin.

"First6!" Sabay-sabay naming sigaw dahilan para mag hiyawan ulit ang mga tao.

"We're hoping that you'll enjoy this night, and these songs that we prepare for you all... Let's go!" Wesley shout echoed on the microphone. The crowd starts jumping and screaming as we start the intro of 'Gusto Ko lamang sa Buhay' by itchyworms. The light changing on the whole place was a lit, it gives more 90's vibe that people also can enjoy.

"Ayokong maghintay pa sa imposible,
ayoko ng mga romatikong sine," Wesley started to sing while doing a little stump.

"Ayoko nang umasa pa sa walang silbi,
Ayokong tumawid pag pinagbabawal,"

I tried to look for Koji again among the people in front of us, squinting my eyes because I couldn't see the surroundings properly, everyone here has their flash on.

"Ayoko ng kapeng maraming asukal,
Ayokong bumili ng underwear na mahal,"

Nasaan ka ba Koji? Palibhasa maliit kaya hindi makita. I looked for him again while squinting my eyes and a smile quickly drew to my lips when I saw his head appear from the back. In a back of my mind, I imagined him standing on the sofa and still tiptoeing.

"Gusto ko lamang sa buhay ay yakapin mo ako,"

Right. Yakap lang.

"Yakapin mo ako," I adlib and my smile gets bigger uncontrollably because of the people singing along with us.

"Gusto ko lamang sa buhay ay yakapin mo ako ,"

"yakapin mo ako!"

Ini-enjoy ko lang ang pagtugtog at pinapakiramadaman ang sarili. Mukhang maayos naman na ako, parang wala lang akong lagnat kanina. We're just enjoying doing this, our dream, our passion. Setting aside all the problems that we got on the university.

The fact that they're underestimating us, the fact that they'll never support us. But here we are, still holding it together. Kung may malaki lang kaming pera para magpatayo ng studio na malapit saaming lahat, baka ginawa na namin. Drei offered that he'll be responsible on how much it cost incase that we wanna go with that plan, but we refused to accept that. We're all students. Nabuo 'tong banda sa university, kailangan din namin ng suporta galing sakanila kahit kaya naman naming magisa.