chapter 134

463 55 3
                                    

Chapter 134 [End]
လမ်းခွဲခြင်း

ဆောင်းဦးပေါက်လာသည်နှင့်အမျှ ဆောင်းရာသီက တိတ်တဆိတ်ရောက်ရှိလာသည်။

ကျိုးရှီ ပြင်ဆင်ပြီး ရှင်းလင်းရေးလုပ်နေပေမဲ့ နောက်ဆုံးမှာ အေးလှသော ဆောင်းရာသီရောက်မလာခင်မှာပဲ သူမ ထွက်သွားခဲ့၏။

သူမထွက်ခွာသည့်နံနက်တွင် မြို့စားရှဲ့အိမ်တော်ရှိလူတိုင်းသည် စောစောထကာ သူမကိုလိုက်ပို့ရန် မြို့တံခါးဆီသို့သွားကြသည်။

ကျိုးရှီသည် ၎င်းက များလွန်းသည်ဟု ခံစားရသောကြောင့် သူမ လျှောက်သွားပြီး သူတို့ပြန်သွားခိုင်းခဲ့၏။

ခွဲခွာချိန်တွင် ရှုရှီက သူမ၏မျက်ရည်များကို အကြိမ်အနည်းငယ် တိတ်တဆိတ်ခိုးသုတ်လိုက်သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ရထားလုံး၏ ကန့်လန့်ကာကို မလိုက်သောအခါ ကျိုးရှီ ခပ်မြင့်မြင့်မြင်းပေါ်တွင် ထိုင်နေသည်ကို သူမမြင်လိုက်ရသည်။သူမက မြို့ပြင်သို့ ချက်ချင်းထွက်ကာ မြင်းကို စိတ်ကြိုက် နှင်ရန် မစောင့်နိုင်ဖြစ်နေပုံရသည်။ သူမ မျက်ရည်တွေ ချက်ချင်းပြန်ဝင်သွားပြီး ပြောလိုက်သည်။

"တစ်ခါပဲ လိုက်ပို့ပေးမယ်...နောက်တစ်ခါ မင်းကို လိုက်ပို့ပေးစေချင်ရင် ငါမပို့တော့ဘူး"

ကျိုးရှီက သူမ၏ အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီးဆံထုံးကို ဖြည်ကာ ဆံပင်ကိုမြင်မြင့်စီးထားသည်။ သူမက ယောက်ျားအဝတ်အစားနှင့်တူသော အဝတ်တစ်ထည်ကို ၀တ်ထားသည်။ သူမ၏ အလှက မှေးမှိန်သွားကာ သူရဲကောင်းဆန်သော အသွင်အပြင်သာ ကျန်ရစ်နေသည်။

သူမက မြင်းကို ရှုရှီ၏ရထားလုံးနှင့်နီးရာကို နှင်လာပြီဆိုသည်။

"ဒါ နင်ပြောတာနော်"

ရှုရှီက အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး ရထားလုံး၏ ကန့်လန့်ကာကို ချလိုက်သည်။

ဂိတ်တံခါးအဝသို့ရောက်သောအခါ လင်းရှီက ထိုနေရာ၌ စောင့်နေခဲ့သည်မှာကြာပြီဖြစ်၏။

သူမ ရထားလုံးပေါ့်မှဆင်းလာသည်ကို မြင်သောအခါ ကျိုးရှီကရုတ်တရက် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာပြောလိုက်သည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now