ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

Chapter 82

တုတ်ထိုးကြော်

ရှဲ့ရွှင်း၏ အကြောသောနေသောမျက်နှာက ဆတ်ခနဲတွန့်သွားသည်။ အနှီအခြေအနေတစ်ခုလုံးက ရှက်စရာကောင်းလွန်း၏။ သူက ကျန်းရှုယောင်၏ အာရုံကို အလျင်အမြန် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"အဟွတ်...အဟွတ်...အချိုပွဲ လုပ်စရာ မလိုပါဘူး... သူတို့က ဝနေပြီ"

ကျန်းရှုယောင် စကားမပြောရသေးခင်မှာ အားလုံးက မဟာမိတ်ဖွဲ့ပြီး ရှဲ့ရွှင်းကို ဒေါသတကြီးကန့်ကွက်ကြသည်။

"မရီးက အရမ်း ဂရုစိုက်တတ်တာပဲ...ငါ အားပေးရမှာပေါ့"

"ငါ့မရီးက အလုပ်ကြိုးစားတယ်"

"ကျွန်တော်က အချိုပွဲတွေကို အကြိုက်ဆုံးပါ"

ရှဲ့ရွှင်း :  ...ထားလိုက်ပါ... ငါလက်လျှော့လိုက်မယ်

ထိုသို့ဖြင့် ကျန်းရှုယောင် အစေခံများကို မြက်ဂျယ်လီ ယူလာခိုင်းလိုက်သည်။

သူမက များများစားစား ချက်ပြုတ်လေ့မရှိ၊ယင်းက အဓိကအားဖြင့် သူမအတွက်ပဲ ဖြစ်သည်၊ သို့သော် ၎င်းကို တွေးကြည့်သောအခါတွင် လူတစ်ဦးလျှင် ဝါးခွက်ငယ်တစ်ခု၊ ဇွန်းနှင့် ကျူရိုးတို့ကိုလည်း ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

မြက်ဂျယ်လီက မြက်ပင်နှင့် ပြုလုပ်ထားသည်။ ဖအရည်ကို စစ်ထုတ်ပြီးနောက် ဆန်နို့နှင့် ဂျုံကော်ရည်ကို ထည့်ရသည်။အအေးခံပြီးနောက်၊ အနက်ရောင် ကြည်လင်သော ဂျယ်လီပုံသဏ္ဍာန်အဖြစ် ပေါင်းစည်းသွားသည်။ ထို့နောက် ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးထဲသို့ လှီးဖြတ်ထားသော မြေပဲနှင့် ပိန်းဥလုံးများ၊ သစ်သီးသကြားလုံးများ၊ စပျစ်သီးခြောက် နှင့် ပဲနီလေးတို့ကို သကြားအညိုဖြင့် ပြုတ်ထည့်ရသည်။ထို့နောက် အပူကိုအေးစေပြီး ရေငတ်ပြေစေရန် နို့လက်ဖက်ရည်ထဲသို့ လောင်းထည့်ရ၏။

အစေခံများက ဝါးခွက်တွေကို ပေးလိုက်ကြပြီးနောက် အားလုံးက အတွင်းထဲကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေကြသည်။

နို့လက်ဖက်ရည်က လက်ဖက်ရည်အချိုနှင့် နို့ရနံ့တို့ အပြည့်ရှိသည်။ မြက်ဂျယ်လီကို အပိုင်းပိုင်းလှီးဖြတ်ထား၏။ အနက်ရောင်ဂျယ်လီက ပြောင်လက်ပြီး အနီရောင် ပဲစေ့၊ စပျစ်သီး၊ မတ်ပဲ စသည်တို့ဖြင့် ဝိုင်းရံထားသော နို့အညိုရောင် နို့လက်ဖက်ရည်ထဲတွင် နစ်မြုပ်နေဓ။ အရောင်အသွေး ကြွယ်ဝကာ ချိုပြီး အရသာရှိမည့်ပုံပေါ်၏။