ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

473 40 0
                                    

Chapter 119
:ဆောင်းဦးအမဲလိုက်ခြင်း

အပူကျစပြုကတည်းက ဧကရာဇ်က နန်းတော်အပြင်သို့ထွက် ဆော့ကစားချင်သည်။ရာသီဥတုက တဖြည်းဖြည်းအေးလာသည်နှင့်အမျှ ဧကရာဇ်က နေ့တိုင်း ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး နန်းတော်ထဲမှာ တကယ်မထိုင်နိုင်ဘူးဟု မိန့်တော်မူနေသည်။ သူက တော်ဝင်အမဲလိုက်ကွင်းတွင် အမဲလိုက်ရန် လူတစ်စုကို နန်းတော်မှ ခေါ်ထုတ်ခဲ့သည်။

သဘာဝအတိုင်း လူတို့သည် ကောင်းကင်ဘုံ၏ချီးမြောက်ခံရသော မိသားစု၏ အလိုဆန္ဒနှင့်အညီ လိုက်ပါရပေမည်။တော်ဝင်ကိုယ်လုပ်တော်များအပြင် ဝန်ကြီးများ၏ မိသားစုဝင်များကလည်း အမဲလိုက်ခြင်းကို လိုက်ပါသင့်သည်။

ကျန်းရှုယောင် သတင်းကြားရသောအခါ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ ဧကရာဇ်နှင့် ဝန်ကြီးများအတွက်မူ အမဲလိုက်ကွင်းသို့ သွားခြင်းသည် အမဲလိုက်ခြင်းအတွက်မှန်း ထင်ရှားသည်။သို့ရာတွင် သူမအတွက်ကမူ အမဲလိုက်ကွင်းကို သွားရသည်က ဆောင်းဦးခရီးလိုပါပင်။

သူမသတင်းရရှိပြီးကတည်းက ရိက္ခာများကို စတင်ပြင်ဆင်ခဲ့ပြီး ခရီးစဥ်နေ့တွင် သူမ၏ပစ္စည်းများကို သေတ္တာကြီးတစ်ခုထဲတွင် စုပုံထားခဲ့သည်။

ရှဲ့ရွှင်း၏ဒဏ်ရာက ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာပြီး လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က ပတ်တီးကို ဖယ်ရှားပြီးနောက် အနားယူရန် မလိုအပ်တော့ပေ။

သူက ခြံဝင်းထဲကနေ ဝင်လာပြီး ကျန်းရှုယောင်၏ သေတ္တာကြီးကြီးကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းကိုက်နေသည်။

"ဘယ်လောက်တောင် ပြင်ဆင်ထားတာလဲ"

ကျန်းရှုယောင်က သူ့ကိုမြင်ပြီး သူမနဖူးကို ရိုက်ကာဆို၏။

"အိုး...ရှင့်ရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ် ပြင်ဆင်ဖို့ မေ့နေတယ်"

ရှဲ့ရွှင်း ကူကယ်ရာမဲ့စွာပြောလိုက်သည်။

"မလိုဘူး...ငါ့ဒဏ်ရာက သိပ်မကောင်းဘူး...အမဲလိုက်ဖို့ မသင့်တော်ဘူး...ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လမ်းလျှောက်သွားရုံပဲ... အဝတ်အစားနည်းနည်းယူသွားရင် လုံလောက်တယ်...တခြားဘာမှ မလိုဘူး"

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now