Go Through The Spark (Red String Series #1)

Chapter 1

Mga ilang minuto pa, bumalik naman na sila Math at ang iba pa, isa-isa na naming kinarga sa pick up truck ang ilan pang boxes na nahuli na naming i-pack.

Thanks God may binili rin silang snacks for me. Isang cheese cake, which is my favorite, at isang mineral water.

Habang nag papahinga ay napag desisyunan naming pumasok sa loob ng studio para mag paalam at mag reminisce ng saglit bago pa kami umalis.

Binuksan ko ang mineral at ininom iyon habang nakapamaywang sa likod ni Red. Sila Drei, Math at Taslan naman ay tinatanggal ang picture ng banda na ipina-tarpaulin namin matagal na.

"Shit, mamimiss ko 'to." Rinig kong bulong ni Red habang napapailing pa.

I tap his shoulder just to gave a support. Kami rin naman ganoon ang nararamdaman ngayon.

"I-check n'yo nga si Red at baka naiiyak na." Biro pa ni Math habang tinatanggal ang tarpaulin mula sa pader habang ang dalawa naman ay naka-alalay lang sakaniya.

Kahit nakatalikod alam na alam n'ya na talaga. Si Red kasi 'yung pinaka-iyakin sa amin, masungit pero iyakin.

"Hindi, ah! Malungkot lang pero hindi ako iiyak." Ipinakita pa nito ang braso n'ya at tila ba nagyayabang pa dahil tinatapik-tapik n'ya pa ito.

Mabilis itong nilingon nila Math at nginiwian.

"Possible pang magkaroon ka ng abs sa kamay kaka-tungga ng beer, pero biceps? Wala talaga." Umiling-iling na panunutya ni Taslan sa kaniya na agad n'yang pinakitaan ng middle finger.

"Isang araw sa isang buwan ka lang naman mag gym, ah. So yabang." Conyong pang-aasar naman ni Drei habang tinataasan ng kilay si Red.

I laughed a bit but Red turn to me and put his hand on his chest to show that he's offended, and that's made me laugh more.

"Sew yebeng." He look at Drei again and mocked him.

I scoffed. Halos pumasok na sa ilong ko ang tubig na iniinom ko na nakapagpa-halakhak rin sa kanila. Nag sampalan pa sila ng mga balikat sa kakatawa.

Tinakpan ko ang bottled water at napatingin sa aking paanan nang maramdamang nahulog nanaman ang pantali ko.

I squat a bit as I'm trying to pick it up, and that's when I saw Koji since our studio has a transparent door. He's sitting outside while hugging his knees. Nakilita ko rin na gumagalaw ang kamay n'ya kaya I assume na may nilalaro s'ya sa lupa.

I pick up my hair tie and put it on my wrist. Tinignan ko ang boys at natapos na nilang tanggalin ang tarpaulin, nag aasaran na lang sila so I decided to check the other one boy outside.

I slowly walked towards him. Napangiti ako nang makita ang ginagawa n'ya. Hindi nga ako nagkamali, he's holding a stick and trying to draw a fish sa lupa which is I find it cute because I have a fish tank in my unit.

He immediately stop what he's doing and look at me innocently. Tinanggal n'ya pa 'yung buhok na humaharang pa sa mata n'ya. Damn, that monolid eyes.

"Do you mind if....do want to join us sa loob?" I asked but he quickly shook his head.

Nag-isip pa ako ng pupwedeng sabihin o i-alok sa kaniya para naman hindi kaagad matapos ang conversation naming dalawa.

My gaze fell on the water bottle I was holding. It suddenly dawned on me that I was the only one who had been given snacks. I decided to give Koji the cheesecake-I wasn't hungry anyway.

Kinapa ko ito sa bulsa ko at agad na kinuha. Nang nasa kamay ko na iyon ay doon naman lumipat ang kan'yang paningin.

"Sa'yo na 'to, hindi naman ako gutom, at saka tumulong ka rin sa akin sa pagliligpit pero hindi kita nakitang nag snack." I said in a calm voice.