သတိပေးချက် !!!!!
~~~~~
အဖွားက သတိရလာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ခွဲစိတ်ကုတင်ပေါ်မှထကာ မြေးမလေးထံ ဖုန်းခေါ်ချင်ခဲ့သည်။ သို့ပေမဲ့ ဖုန်းက အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့တာကြောင့် ဆက်သွယ်လို့မရနိုင်ပေ။
သူ(မ)က ဆေးစစ်ရန်နှင့် ကုသမှုခံယူရန် ဆေးရုံရောက်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတရံ ရီရီဖုန်းခေါ်သည့်အခါ သူနာပြုတွေရောက်လာတာကြောင့် ဖုန်းချလိုက်ရသည်ကများသည်။ တစ်ခါတလေ သူ(မ)ကဖုန်းခေါ်လျှင်လည်း ‘ရီရီရေ။ ခဏပဲစောင့်။ အဖွား မကြာခင်ပြန်လာခဲ့မယ်’ လို့သာ ပြောနိုင်လေသည်။
သူ(မ)သည် ခွဲစိတ်မှုမတိုင်မီက အခြေနေမကောင်းသည့်အပြင် လူတချို့ကိုလည်း ဆက်သွယ်နေခဲ့ရသေးသည်။ ခွဲစိတ်ကုတင်ပေါ်မှ အန္တရာယ်ကင်းကင်း ဆင်းမလာနိုင်မချင်း သူ(မ)စိတ်မအေးခဲ့ရပါ။
“ရှောင်ချင်း။ အိမ်ဖုန်းကိုခေါ်တာ ဘာလို့မရတာလဲ။”
“အာ..။” ရွမ်ချင်းလည်း မသိပါ။
သူ(မ)တို့ ကွာရှင်းစကတော့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ရန်အတွက် ယွီခိုင်က သူ(မ)ကို နေ့တိုင်းဖုန်းခေါ်တတ်သည်။ သူ(မ)က အလွန်စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်ရတာကြောင့် ဖုန်းမကိုင်ခဲ့ပေ။ ယွီခိုင်သည် ဘေးအိမ်မှ သူ၏ညီကိုနှင့် ခယ်မကိုပင် ကြားဝင်ခိုင်းတတ်သေးသည်။ နောက်တော့ သူ(မ)ကို ယောက်မဖြစ်သူက ဖုန်းခေါ်ခဲ့ပေမဲ့ ယွီခိုင့်နာမည်ကြားတာနှင့် ဖုန်းချပစ်ခဲ့သည်။
ပြောမှပင်။ သူတို့ချင်း အဆက်သွယ်မရသည်မှာ တစ်လနီးပါးရှိလေပြီ။
“မား။ ခဏစောင့်ဦးနော်။ ကျွန်မ ဖုန်းဆက်ပြီးမေးလိုက်ဦးမယ်။”
ရွမ်ချင်းက ယွီခိုင်ကိုဖုန်းခေါ်မည့်အချိန်မှာပဲ သမီးငယ်လေးက စတော်ဘယ်ရီရေခဲမုန့်ကိုကိုင်ကာ ဆေးရုံဆောင်ထဲသို့ ပြေးဝင်လာခဲ့သည်။ “မား ကြည့်လိုက်။ ဦးဦးကျောင်းက သမီးကို ရေခဲမုန့်ဝယ်ကျွေးတာ။”
ယွီရှင်းရန်နောက်တွင်ပါလာသည့် ဝတ်စုံပြည့်နှင့်လူက ယွီခိုင်ထက်ပို၍ မျက်စိပသာဒရှိသည်။
YOU ARE READING
ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ပေးမယ်
Romanceယွီကျီရီက ငယ်စဉ်ကတည်းက ဉာဏ်နည်းပြီး ခပ်လွယ်လွယ်ပဲလျစ်လျူရှုခံရတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ဒါပေမဲ့ ပါရမီရှိပြီး ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်တဲ့ရှီရီက သူ(မ)ကို နေရာတိုင်းကိုခေါ်သွားပေးခဲ့တယ်။ ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်အတူသွားတယ်၊ အိမ်ပြန်ဖို့အတွက်သူ(မ)ကိုစောင့်တယ်၊သူ(မ)...
