ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ပေးမယ်

Chapter 20.1

ငါက အမြဲ နင့်ဘက်ကပဲ.....။

အလိုအပ်ဆုံးအချိန်မှာ ဒီလိုပြောတော့ မည်သူက စိတ်မလှုပ်ရှားပဲနေမည်လဲ။

ယွီကျီရီက ဒါကိုနားလည်သွားသည့်အခါ ရှီရီ့အပေါ် မသိလိုက်မသိဘာသာနှင့် မှီခိုလာမိသည်။ ပြီးနောက် ဒီလိုမှီခိုမှုက အချိန်တိုအတွင်းမှာပဲ ပိုပြီးနက်ရှိုင်းလာသည်။ ခက်ခဲသည့်အချိန်တိုင်းတွင် မှီခိုမိတော့သည်။

တစ်ညတွင် သူ(မ) အိပ်မပျော်တာကြောင့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ဒူးပိုက်လျက်ထိုင်ရင်း ပြတင်းအပြင်ဘက်ရှိ မည်းမှောင်နေသည့်ကောင်းကင်ကို ကြည့်နေမိသည်။ သူ(မ)က ဖြစ်ပျက်သွားသမျှ ကိစ္စသေးသေးလေးမှစ၍ စဉ်းစားနေမိသည်။

"ထောက်..."

ကုတင်းဘေးရှိညအိပ်မီးအိမ်ကို လက်နှင့်စမ်း၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ အိပ်ရာဘေးရှိ နေရာငယ်လေးတွင် နွေးထွေးသည့်အလင်းရောင်တို့ ထင်ဟပ်နေခဲ့သည်။ ယွီကျီရီက ထိုအလင်းရောင်ကိုအားကိုး၍ စားပွဲခုံဘေးသို့လျှောက်သွားကာ စားပွဲတင်မီးအိမ်လေးကိုထွန်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ အိပ်ခန်းတွင်း နေရာတော်တော်များများတွင် တောက်ပသည့်အလင်းရောင်တို့ဖြင့် ထွန်းလင်းနေခဲ့သည်။

စားပွဲခုံအံဆွဲကိုဖွင့်ပြီး အံဆွဲအတွင်းပိုင်းမှဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကို ထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ(မ)၏လက်ချောင်းလေးများဖြင့် စကားဝှက်ကို ကျွမ်းကျင်စွာနှိပ်ကာ သော့ပေါက်လေးကိုဖွင့်လိုက်သည်။

ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ဖွင့်လိုက်တော့ အသုံးပြုပြီးစာရွက်ရေမှာ သုံးပုံတစ်ပုံခန့်ရှိနေလေပြီ။

သူ(မ)က ဘောပင်ကိုကိုင်ကာ စာရွက်ပေါ်တွင် တစ်ကြိမ်လျှင်ဆွဲချက်တစ်ချက်စီနှင့် ဒေါင်လိုက်စာကြောင်းအတော်များများကို ရေးနေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ၎င်းတို့အားလုံး၏ခေါင်းစဉ်က ရှီရီဖြစ်သည်။

သူ(မ)လည်းသိပါသည်။ မှီခိုရသည်ကိုအကျင့်ပါနေသည်က အချစ်ထက်ပင် ပို၍ နစ်မြုပ်နိုင်ပါသေးသည်။

သို့ပေမဲ့ သူ(မ)တွင် လက်လျှော့ရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါ။

စက်တင်လနှင့် နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ အိမ်တွင် ထည့်သွင်းစဉ်းစားရမည့်ပြဿနာသစ်များ ပေါ်ပေါက်လာသည်။