ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ပေးမယ်

Chapter 20.1

နျဉ်စုယာက ရှီရီ့ကို ဘေးသို့ဆွဲခေါ်ကာ ကျောင်းတက်ရန်အရေးကို အသံတိုးတိုးနှင့်ဆွေးနွေးခဲ့သည်။ "ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့မယ်။ ရီရီက ဒီလိုအခြေနေနဲ့ ကျောင်းသွားလို့ဖြစ်ပါ့မလား။"

နျဉ်စုယာသည်လည်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် မိန်းကလေးတွေ သူတို့အသွင်ပြင်ကို ဘယ်လောက်ဂရုစိုက်ကြကြောင်းကိုသိပါသည်။

ယွီကျီရီ့မျက်နှာတွင် ဒဏ်ရာများရှိပြီး ၎င်းတို့အားလုံးကို အချိန်တိုအတွင်း ပျောက်ကင်းအောင်လုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါ။ ၎င်းက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ခုခံတွန်းလှန်ရန်ခက်ခဲသည့် အရိပ်မည်းကြီးပင်။ တစ်ခါတရံတွင် ရီရီသည် သူတို့ရဲ့မြင်ကွင်းမှ မသိစိတ်အလျောက် ရှောင်ဖယ်နေမိသည်။ သူ(မ)က အပြင်ကိုမထွက်ချင်ခဲ့ပါ။ လူများသည့် ကျောင်းကဲ့သို့သောနေရာများကိုလည်း တစ်ယောက်တည်း မသွားချင်ပါ။

"သား သင့်တော်တဲ့အချိန်ကိုရှာပြီး ရီရီဘယ်လိုစဉ်းစားလဲလို့ မေးကြည့်လိုက်မယ်။ တကယ်လို့ သူ(မ)ကျောင်းမတက်ချင်ဘူးဆိုလည်း သူ(မ)တို့အိမ်ကိုဆက်သွယ်ပြီး ဆေးရုံကနေဆေးစာယူခိုင်းလိုက်မယ်။ ပြီးရင် ကျောင်းကနေ ရက်ရှည်ခွင့်ယူခိုင်းလိုက်မယ်။"

သူက ဖြေရှင်းနည်းကိုပင် စဉ်းစားပြီးနေပြီ။

အပြင်လောကသည် အလွန်ရှုပ်ထွေးလွန်းသည်။ လူတိုင်းတွင် တောက်ပသည့်အနာဂတ် မရှိနိုင်ပါ။ အကယ်၍များ ယွီကျီရီ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးခင်မှာ တွန်းအားပေးလိုက်လျှင်လည်း ကိစ္စတွေကို ပို၍ နှောင့်နှေးစေရုံသာရှိမည်။

မျက်နှာရှိအမာရွတ်တို့သည် အခြားသူများရဲ့မျက်လုံးတွေထဲတွင် လက်ခံနိုင်ရန် ခက်ခဲလိမ့်မည်။

အကယ်၍ မသိတတ်သူတွေက အတင်းပြောကြလျှင် ရီရီ နောက်တစ်ကြိမ် သိမ်ငယ်ရလိမ့်မည်။

ရှီရီသည် ဖြစ်လာနိုင်သည့် နောက်ဆက်တွဲများကို မိခင်နှင့်ဆွေးနွေးပြီးနောက် နောက်တစ်ဆင့်မှာ ယွီကျီရီ့အတွေးတို့ကို နားထောင်ရန်ဖြစ်သည်။

စောင်းပါးရိပ်ခြည် ပြောရန်မလိုပါ။ ကျောင်းများက စက်တင်ဘာတွင်ဖွင့်မည်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းသားအားလုံးလည်းသိကြရာ ရှီရီက ရီရီ့ကို လိုရင်းသာမေးလိုက်တော့သည်။ "ကျောင်းဖွင့်တဲ့အခါ ကျောင်းသွားအပ်မှာလား။"