AHRAZ

BÖLÜM 29: KARANLIK

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(FATİN)

"KARANLIK"

İçime işleyen soğuğa aldırmazken, yavaşça sardım sağ elime kırmızı yazmayı. Güçsüzdüm. Ve dahi, çaresiz...

Yapmam gereken onca şey varken, nefes almaya bile gücüm kalmamıştı. Tüm bu yaşananların bir kâbus olmasını ve geldiğim küçük ilçenin, soğuk odasında hayretle uyanmayı isterdim. Kâbusa önce inanamamak, daha sonra onu zihnimden silip hayatıma geçmek isterdim.

Ama bu artık imkânsızdı.

Şimdi ise ona gitmemi bekleyen bir kadın ve ardımda merhametimi bekleyen bir ailem var. Yüreğim ise bambaşka yorgunluklar yaşamaktaydı!

Esma'ya tüm bunları bildiğimi nasıl anlatacaktım? Baban, benim dayımmış diye nasıl diyecektim? Ve en önemlisi, onu tesadüfen tanıdığıma nasıl ikna edecektim?

"Başkalarının günahı, senin ödeyeceğin bedeller oldu."

Ardımdaki sesi duyduğumda bile, bakışlarım sağ elime sarılı olan kırmızı yazmadan kalkmadı. Bahçede esen hafif rüzgâr, kulaklarımı soğukluğuyla kesiyordu. Ama şu an içimde yanan ateşi, başka türlü soğutamazdım.

"Hissetmiştim... Annen, oraya gittiğini söylediği anda, içimde hissetmiştim. Senin oraya gidişin, tesadüf olamazdı. Ama bunu beklemiyordum. Âşık olman, çok şaşırtıcı oldu."

Bakışlarım, ilk kez yüzüme bakan zümrüt yeşili gözleri buldu. Yüzündeki samimiyet, içimi ısıtıyordu. Cevad'dan sonra, en yakın dostumdu. Sırdaşım ve dert yandığımdı.

"Şaşırtmayı severim, bilirsin." Hafifçe güldü, üzerine aldığı kalın şala sığınırken. "Bizim sana olan sürprizimiz kadar şaşırtıcı değil ama... Zor bir yol seçiyorsun, Fatin. Bu yolun sonunda, tüm ailemiz yıkıma uğrayacak. Nurhan, Fırat ve hatta Melek bile çok kötü etkilenecek. Ama en çokta Yasemin... Onların düşeceği durumu, kaldırabilecek misin? En azından, verdiğin kararın sonuçlarına hazır mısın?"

"Bu kaderi ben yazmadım. O hataları ben yapmadım. Ama artık her şeyi biliyorum... Şimdi nasıl bilmiyormuş gibi davranabilirim ki? Nasıl susarım?"

Bir müddet sustu. Diyecek bir şeyler aradı ama yüzü huzursuzca asılmaktan ileriye gitmedi. Benim bakışlarım ise arkamdaki pencerelere kaydı. Ortalık sakindi.

"Beni ikna etmen için mi yolladılar seni?" İşte bu dediğime, keyifle güldü. "Hadi ama Fatin! Bunu bana söyleyen, sen olamazsın!"

O böyle söyleyince, bende güldüm. Haklıydı. Onun ne kadar dik başlı olduğunu ve kimsenin sözüyle hareket etmeyeceğini bilirdim.

"Haklısın. Dayım bile olsa, kimsenin lafıyla hareket etmezsin sen. Ama şunu çok merak ediyorum. Bunca zaman, nasıl dayandın?" Gözleri bilmiş bir şekilde baktı bana ve o hüzün dolu sesini koydu ortaya. "Aşkla... Ve umutla... Bir kadın, sevdiği adamın gözlerinde başkasını görmektense ölmeyi tercih eder bazen. Dayın, Emine'yi çok sevmişti. Bana geldiğinde ise tam bir harabeydi. Onun yaraları o kadar derindi ki ne sarmaya gücüm yetti ne de iyileştirmeye... Yasemin bile yetersiz kaldı bu konuda. Ama bir gün, Esma'yı öğrendik. O an içime bir umut doğdu. Ama sonra arkasından olanlar... Tam bir felaketti."