AHRAZ

BÖLÜM 24: SÖNMEYEN KIVILCIM

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(ESMA)

"SÖNMEYEN KIVILCIM"

Hayat, uzun ve meşakkatli bir yoldur. Büyük acılarla imtihan edilirsiniz, ağır darbeler alırsınız ve bir gün yorulup, düşersiniz. Hiç bitmeyecek sanırsınız. Kurtulamayacak ve asla mutlu olamayacak gibi hissedersiniz. Ancak öyle bir an yaşarsınız ki, asıl hayatınız yeni başlamış olur.

Bende öyle hissettim.

Dün küçük elimin içinde kaybolduğu avucu hissederken, nefesime değen nefesi içime çekerken ve saçlarıma kondurulan o eşsiz öpücüğü yaşarken... Yeni hayatım başlamıştı.

Fatin...

Yüreğimin gizli saklı kıyılarını keşfeden ve keşfetmemi sağlayan adam... Bu kadar inatçı olmasaydı, onu hissedebilir miydim bu derece içimde, hiç bilmiyordum.

Onca yalandan sonra bile, sessizce beni izledi. Ahmet'in öfkesi hâlâ geçmemişken, yazdığım iki kelimelik yazıya şaşırmadığı ve hatta bu fikre alıştığını görünce, bir yalanımın daha ortaya çıkmış olduğunu gördüm. Nerden ve nasıl öğrendiğinden çok, bana bu derece sabırla davranması, ona yaptığım haksızlığı düşündürüyordu bana.

O bir ateş değildi! Aksine gül bahçesi vaat eden, sağlam yürekli bir adamdı.

Yanmaktan korkarken, yakıyordum besbelli. Ateşe düşmek istemezken, başkasını ateşe itiyordum. Zulmediyordum, seven bir adamın kalbine... En kötüsü de âşık kalbimi de bu zulme ortak ediyordum. Severken, inat edip, yakıyordum onu. Oysa o, defalarca kanıtladı sevdasını... Bencillik ediyordum.

Evden çıkarken kurduğu cümleye hiç alınmadım. Aksine, onun bu derece görevini ciddiye alması ve karşısında kim olursa olsun geri adım atmaması, ona hayranlık duymamı sağladı.

Keşke... Keşke bende onun kadar kararlı ve dirayetli olabilseydim.

Öyle adamlar var ki, kendi karısına bile değer vermeyip, şiddet ve zorbalıkla istediklerini yaptırıyordu. Kadınlarına ve kızlarına, gülümsemeyi bile çok görüyordu. Oysa sadece küçük bir tebessümünün, ona kat ve kat sevgiyle döneceğini bilmiyordu.

Öyle adamlar da var ki, ömürleri boyunca dokunmadıkları sevdalarına saygı ve sevgi duyarak bitiriyorlardı ömürlerini. İsmi geçince, gözleri dolan ihtiyar yürekler görürdüm fazlaca... Sevdiğinin saçının teline zarar gelse, uğruna ölecek adamlar bilirdim.

Ve öyle adamlar olmalı ki, sadece kendi etrafındaki kadınlara değil, aynı sokakta birlikte geçtiği kadına saygı duyup, sakınmalı bakışlarını. Zordaki birinden faydalanmak şöyle dursun, önüne çıkan taşı kaldırmalı. Umudunu yıkmamalı kadının... Çünkü kadınlar, umutsuz yaşayamaz!

Ömrümce ilk kez umut doldum ben. Seven ve sevdiğini hissettiren bir adam sayesinde...

Bir adam tanıdım.