AHRAZ

BÖLÜM 7: LÂL

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(FATİN)

"LÂL"

Yağmur dindi, umut yeşerdi.

Bir yağmur zamanı, gerçek olmayacak kadar farklı bir kıza rast gelmiştim, tanımadığım ücra sokakların derinliklerinde. Gözleri karanlığına esir edecek kadar siyah, yüzü gözlerimi yumduracak kadar beyazdı. Saçları ise mevsimi gelmiş bir buğday tarlasının başakları gibiydi. Sarı değil, siyahtı. Ama bu rüzgârın vurduğu başakları anımsatmasına engel değildi tabi ki.

Ruhum bir başka yaşama akmıştı sanki. Benden bağımsız bir şekilde kat ediyordu ayaklarım bozuk yolları. Fark etmeden bakınıyordu yabancı yüzlere gözlerim. Ve her daim umudu fısıldıyordu kulaklarıma, uzun zamandır kayıp olan iç sesim.

'İyi gelecek burası' dedi ve ekledi. 'Huzurun sokaklarında yürüyorsun Fatin, kıymetini bil!'

***

İlçe meydanında bulunan Kaymakamlık binasına kısa bir göz attım ve beklemeden binaya doğru ilerledim. Kendinden bıkmışçasına duran eski kapıyı, yere bıraktığım bavulumdan dolayı boşta kalan elimle sakince ittim. Açılan kapıdan içeri ufak bir bakış attım ve yere bıraktığım bavulu tekrar yüklenip, binanın içine doğru temkinli birkaç adım attım.

Nerden çıktığını anlamadığım yaşlı bir adam, bir anda karşımda dikiliverdi. Kahverengi gözleri merakını gizlemeden yüzümde gezindi ve aklına geldiğini düşündüğüm bir bilgiyle, sağ kaşını havalandırdı.

"Sen yoksa gelecek dedikleri yeni savcı mısın?" diye sorduğunda, neden şüpheyle baktığını anlamıştım. "Evet, benim. Savcı Fatin Erkılıç."

Bavulumu yeniden bırakıp, boşta kalan elimi yaşlı adama uzattım. Yaşlı adam uzattığım elime şaşkınca baktı ve daha sonra beni beklettiğini fark etti. Omzuna asılı olan kısa havluyu çekip elini sildi ve elimi sıktı.

"Bende Bekir, Savcı Bey... Buranın çaycısıyım."

"Memnun oldum Bekir abi." deyip, elimi geri çektim ve yukarı doğru uzayan merdivenlere döndüm. "Senden rica etsem, beni Kaymakam'ın odasına götürebilir misin?"

"Tabi Savcı Bey, şöyle buyurun."

Bekir abinin gösterdiği merdivenlere ilerlediğimde, Bekir abi yere bıraktığım bavullarımı çırağını çağırtarak aldırmıştı. Yavaşça merdivenleri çıktığımız da iki katlı olan Kaymakamlık binasının üst katına yetişmiştik.

"Buyurun Savcı Bey. Kaymakam Bey kısa süreliğine izinli olduğundan ilçede değil, onun yerine buradaki işlere yan ilçenin kaymakamı ilgileniyor. Acil bir durum varsa kendisine haber verebiliriz. Şu karşı oda ise Hâkime Hanım'ın odası. Kendisi yeni geldi ve buraya alışmaya çalışıyor."

Hâkime hanım?

Açıkçası burada kadın bir hakimle karşılaşabileceğimi düşünmüyordum. Tamamen sürpriz olmuştu bu ayrıntı bana. Ama takdirde etmiştim. Vazifesini nerede olsa icra eden insanlar, mesleğine en saygı duyan kişilerdir. Hangi görev için gelmişti acaba?