AHRAZ

BÖLÜM 22: SENİN KADERİN

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(ESMA)

"SENİN KADERİN"

Üstümdeki hırkaya daha bir sarılıp, soğuk gecenin kuytularına gizlendim. Karşımda hayali bir adam, ne de çok özlemiş kalbim onu...

"Baba..." dedim mırıldanarak. Yüzü gülümsedi. Bende gülümseyerek bakışlarımı yere eğdim. Oturduğum taşın eğriliğine, düşmemek için direnerek meydan okuyordum. Derin bir nefes aldım gecenin ıssızlığından. Ağır bir yorgunluğu taşıyordu bedenim. Ve umutsuzluk hüküm sürüyordu, kalbimin derinliklerinde.

"Esma... Seni çok özledim kızım." Gülümseyişime, sıcak gözyaşları eşlik etti. Mutluluk ve mutsuzluk arasına sıkışmış bir araftı yerim. "Bende seni çok özledim baba... Bir de..." Yutkundum ve bakışlarımı babamın yüzüne kaldırdım. "Bir de ben çok yalnızım baba. Kimse yok yanımda, kimse senin gibi sevmiyor beni..."

Düşündü bir müddet. Sonrası yüzünde anlamadığım bir gülümseme...

"Var biri sanki... Benim gibi seven, hatta benden öte..." Aklıma gelen çehre, hüzünlendirmişti. "Var–dı."

"Peki, şimdi..."

"Şimdi kırgın ve kızgın bana. Sevmiyor artık belki de."

"Ya sen?"

Ellerim daha bir üşüdü. Yüzüm gülümsemek isterken, asıldı. Nefesim durakladı ve unuttum tüm duyguları... Bir tek o kaldı geriye, hissettiğim. Aşk...

"Seviyorum. Hem de benim anlatamadığım, onun ise anlamayacağı kadar çok seviyorum. Gözlerim bir onu görünce gülüyor. Bir onun sesi, canlandırıyor tüm duygularımı. Bakışları yeniden hayat veriyor ruhuma. Bir onun yanında unutuyorum her şeyi... Ama o kadar çok yalan var ki aramızda, şimdi affetse, yarın başka yalanımla terk edecek beni... Gitmesinden korkuyorum, baba. Senin gibi bırakmasın istiyorum. O, kalsın... Ben sessizce nefes alırım yanında."

Babamın bakışları, hüzünle gezindi yüzümde. Sonra küçük, kırık bir tebessüm sardı çehresini.

"Güven ona Esma, bana güvendiğin kadar... O yanlış biri değil, senin kaderin!"

"Ya beni bırakıp giderse baba?" Hafifçe güldü. "Ya sen onu bırakırsan, Esma?"

Şaşkınlığım dilime vurdu.

"Ben... Ben bırakmam ki..."

"Bilemezsin. Belki de gün gelecek, sen gideceksin ondan. O yüzden, kalbinin kapılarını aç... Bırak girsin içeri. Bırak, sarsın tüm yaralarını... Yeni yaralar açsa bile, bırak yine o tedavi etsin seni."

***

Bir gün düşünün, asla gelmesini istemediğiniz ama asla da kaçamadığınız... Kader, yaşayacaklarınızdan sizi kurtaramıyor ne yazık ki. Umudunuz köreliyor mutluluğa... Öyle bir an geliyor ki, nefes almaktan korkuyorsunuz.