AHRAZ

BÖLÜM 8: KATİL

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(ESMA)

"KATİL"

Gözlerimden düşen onlarca yaşın nedeniydi, boynuma yük edilen günah!

Susmak istemezken, konuşamayışıma kızıyordum. Tüm gerçekleri anlatmak isterken, gözlerimin gördüğü o vebali taşımak zorunda kalıyordum. Oysa ben suçsuzdum!

Dilimin suskun oluşu benim suçum değildi. Ailemi yok eden ateşin çıkması da benim suçum değildi. Eniştemin ahlaksız düşüncelerine meze olmak da benim suçum değildi. Kader'in o gece ölüme gidişi de benim suçum değildi.

Peki o zaman, neden tüm bedeller benim boynuma yük ediliyordu?

Neden Esma günahkâr ilan ediliyordu?

Neden Esma sevilmiyordu?

Babamın uğuruyken, neden onu yok eden uğursuz oldum?

Alevlenen ateşten, neden bir tek ben sağ çıktım?

Ölecekken, hangi günah beni yaşamın esaretine hapsetmişti?

Onlarca soru beynimde dönüp dururken, etrafımdaki hareketliliği zerre umursamıyordum. Sabahın bir vakti apar topar getirildiğim bu karakolda, birde konuşamayışım suç olmuştu! Ben ister miydim susmayı?

Savcı Bey'in sert ve öfkeli sesi kulaklarımdan silinmezken, gözyaşlarıma bir yenisini daha ekliyordum.

'Bana konuşarak cevap ver!'

Ne çok isterdim konuşmayı, ama yapamam Savcı Bey!

"Özür dilerim."

Kulaklarımın uğultu gibi duyduğu cümleyle, önümde beliren bedeni fark etmiştim. Bakışlarım yukarı doğru tırmandı ve bir çift mavi göze denk geldi. Yüreğimden silinmeye başlayan korku, aynı yerine yerleşmeye başlamıştı en baştan. Öyle ki, kabına sığmaz bir hâl almıştı kalbim. Korktum... Kalbimin göğüs kafesimi aşındırıp, kaçmasından korktum. Önüme eğilip, tek dizinin üzerinde duran Savcı Bey'e baktım şaşkınca.

Nasıl bir adamdı bu?

Önce kızıyordu, sonra özür diliyordu. Önce sinirden elini masaya vuruyordu, sonra önümde diz çöküyordu. Önce öfkeyle bakıyordu, sonra olabildiğine merhametli davranıyordu.

Gözleri...

Çok güzeldi.

Yüzü yakından daha bir farklıydı. Gülsüm'ün anlattığı filmlerdeki adamlar gibiydi. Yakışıklıydı. Anlamsız bir heyecanın koynuna düştü yüreğim. Nedeni bilinmez bir ağrı saplandı karnıma. Ve olmadık bir şekilde gülesim geldi. Delirecek gibi oldum ama delirmedim.

"Biraz önceki davranışım için gerçekten özür dilerim. Bahanesi olmaz biliyorum ama senden önce görüştüğüm kişilerden net bir sonuç alamayınca, biraz sinirlenmiştim." Durdu ve tonunu bir türlü bulamadığım mavi gözlerini yüzümde gezindirdi. "Sanırım sinirimi senden çıkardım. Bunun için gerçekten üzgünüm."