AHRAZ

BÖLÜM 27: ÇOK SEVDİM

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(FATİN)

"ÇOK SEVDİM"

"Bana masal anlatır mısın?" diye yazmıştı, gözlerim hâlâ bakabiliyorken gözlerine. Uzunca izledim yüzünü... "Anlatırım elbet... Masallar anlatır, kitaplar okurum sana. Gerçeği olmayan o sevdaların düşünü kurdururum. Sen o masalların mutlu sonuyla gülümserken, bende o gülümsemenden bir tutam aşk çalarım kendime."

Gülümsemişti ve başını son kez omzuma yaslamıştı. Umursamazca geçen kısa vakitle, kalkmasını geciktirdiğim minibüsü daha fazla bekletemezdim. Elimde olsa, Esma'yı da götürürdüm. Ancak dayımın neler yapacağını ve neler karşıma çıkaracağını kestiremiyordum.

Esma'yı o karmaşaya sokamazdım.

Kapıdan çıkacakken, hüzünlü bakışları gezindi yüzümde. Elinde tuttuğu yazmasına dikildi gözlerim ve bir çırpıda kaptım elinden. Şaşkınca almak istedi ama ben vermedim. Ben vermedikçe, inatla direndi ama yine de vermedim.

"Bu bende kalacak... Kokun olmazsa, nefes alamam."

***

İstasyona yanaşan ve kısa bir müddet sonra duran trenden indim. Ardımdan inecek olan Zeynep'i beklerken, Cevad'ı gördüm. Beni gördüğü zaman yüzünde oluşan gülümseme, Zeynep'i görünce aniden silindi.

"Hoş geldin, dostum."

Bavullarımı yere koyup, Cevad'ın sarılma isteğine karşılık verdim. Kendisine hoş geldin denilmeyen Zeynep, alınmışçasına başka bir yöne bakıyordu. Cevad, benden uzaklaştığında, gözlerimle Zeynep'i işaret ettim. İlk başta oralı olmasa da ısrarımla istemeyerek de olsa Zeynep'e döndü.

"Sende hoş geldin, Zeynep."

"Hoş buldum, Cevad... Neyse kendinize iyi bakın, beni dışarıda bekliyorlardır. Mahkemede görüşürüz."

"Görüşürüz" dediğimde, Cevad'ın öfkeli gözleri beni buldu. Zeynep yanımızdan uzaklaşınca, Cevad dayanamayarak söylendi. "Yahu kız ocağına incir ağacı dikti ve sen hâlâ ona görüşürüz diyorsun! Pes vallahi Fatin!"

Onun bu olumsuz hallerini dahi özlemiştim. Dayanamayıp güldüğümde, çatılı kaşlarıyla döndü bana tekrar. Bende kendimi zoraki bir şekilde durdurmaya çalıştım ama o bunu umursamayarak bavullarımı aldı.

"Yürü hadi, sürgünden dönen Savcı!"

Bana bakmayarak çıkışa ilerlediğinde, kendi kendime söylendim.

"Sürgünüm bitmedi." Durdu ve bana döndü anlamayarak. Ben ise duymasını beklemiyordum. "Bitecek ama... Yarın mahkemeden sonra, bitecek."

"Hayır Cevad. Benim sürgünüm o değil, Esma." Sessizce yüzüme baktığında, devam ettim. "Şu mahkeme bir önce bitse iyi olacak. Çünkü gidip Esma'yı almam gerekiyor."

"Yahu sen iyice Mecnun'a bağlamışsın! Tamam, gider alırız gelin hanımı ama önce şu mahkeme işini çözelim. Ama ondan önce evdeki mahkemeyi..." Çıkışa ilerlerken, anlamayarak sordum. "Evdeki mahkeme mi?"