AHRAZ

BÖLÜM 23: NE YAPTIN ONA?

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

(FATİN)

"NE YAPTIN ONA?"

Avucumun içinde sakladığım küçük elini, uykuda olan bedenini kıpırdatmasıyla, hafifçe sıktım. Yanında olduğumu hissetsin diye... Hissettiği anda, bedeni rahatlığa kavuştu.

Kapalı gözleri, korkuyu barındırdığını ispat edercesine aralıklarla titriyordu. Uyanacak gibiydi her an ama uyanmamaya direnen bir hali vardı. Sanki gözlerini açsa, kaçtığı acının kollarında bulacaktı kendini.

Oysa ben vardım yanında... Yaşadığı tüm acılara kalkan olmakla yükümlü...

Dün akşamın karanlığında, karların henüz tam olarak erimediği yolların üzerinden çıplak ayaklarla, üstünde bir hırka bile bulunmadan ve üzerinde ilk başta ona ait olduğunu sandığım kan lekeleriyle, evime korkuyla gelmesinin sebebi, dün geceden beri beynimi kemiren tek şeydi. Ne olmuştu ona böyle?

Kapının ardına sindiği hali gözlerim önünden gitmezken, yaşlı gözlerini bana kaldırdığı an, içim ölesiye acımıştı. Hele ki, yanında ben olduğumu fark ettiği an, boynuma hızla dolanan kolları...

Şimdi onu güçlükle sakinleştirip, kucağımda taşıdığım kanepede sakince uyumasını izliyordum. Tabi çekmek istediğim ama inatla bırakmadığı elimi tutarak...

Şafak sökmüş, bedenim yorgunluğa esir düşmüştü. Başımı Esma'nın yastığına hafifçe bırakıp, küçücük kanepede onu rahatsız etmeyecek bir alanda, birkaç saatlik uykuya kapatmıştım gözlerimi.

Kokusu... Nefesime karışan, nefesi... Gözlerimi açsam, yüzü hemen karşımda...

Derler ya; Şer saydığın, bilmediğin bir hayrın kapısıdır.

***

Gürültüyle yumruklanan kapımın sesiyle, açtım gözlerimi. Zorlukla açılan gözlerim, bana öylece bakan siyah gözlerle karşılaştı. Ne zaman uyanmıştı?

"Esma..." dediğimde, elim benden bağımsız bir şekilde onun yanağını buldu ve hafifçe okşadım. "İyi misin?"

Göz kapaklarını uzunca kapatıp açtı. Dudaklarım tebessüm ederken, tekrar yumruklanan kapı, tüm dikkatimi kendine çekmişti. Uzandığım yerden doğrulduğum anda, elime kenetlenmiş elinin engeline takıldım. Bakışlarım Esma'ya döndüğünde, başını iki yana salladı. Kapıyı açmamı istemiyordu belli ki ama ısrarla yumruklanan kapıya bakmam gerektiğini o da biliyordu.

"Döneceğim."

Eli istemeyerek azat ederken elimi, dayanamayarak eğildim ve saçlarına uzun bir öpücük bıraktım. Bu hareketim onun gözlerini yummasına neden olmuştu. Derin bir nefes savurdum ve hızla kalkıp, odadan çıktım. Kapıyı açtığımda, iki asker kapımdaydı.

"Rahatsız ettiğimiz için kusura bakmayın Savcı Bey ancak Komutanımız, dün akşam işlenen bir cinayet için sizi olay yerine bekliyor."

İşlenen bir cinayet!