The More You Hate. The More You Love, Nga Ba??

Epilogue

"Anong ginawa mo sa kanila!" Hinawakan ko sa kwelyo si zimon.

"I can't accept na may mga anak ka na, so I tried to kill them. I only want you, zyra. We can build our own family, just forget about them" he's crazy!

"Pakawalan mo sila, zimon. Nakiki-usap ako"

"No! Not until you come with me!"

"Then, sasama ako!" Tinignan niya ako at tinaasan ako ng kilay. "Ibibigay ko lang sila sa tatay nila at masaya akong sasama sayo"

"Siguraduhin mo lang, zyra. You know what all I can do!" Tumango ako at sumunod sa kaniya.

Paglabas namin sa mansion, nakita namin sila zyzeir na hawak na sila Mrs. Vic. Kaya mabilis akong inakbayan ni zimon.

"Babe, what's the meaning of this?" Litong sambit ni zyzeir.

"I'm sorry, mas uunahin ko ang kapakanan ng mga anak ko"

"What?"

"Hawak ni zimon ang mga anak natin" nagulat sila sa sinabi ko. Hawak na nila ang mga anak nila kaya nalulungkot ako para sa sarili ko dahil gusto ko na ding mahagkan muli ang mga anak ko.

"Ikaw pala ang ama" sabay tawa ni zimon. "I'm sorry but hindi na muli mabubuo ang pamilyang gusto mong mangyari kasi akin na si zyra" tumingin ako kila lance at senenyasan silang sundan kami habang nagtatalo sila zimon at zyzeir. Tumango sila sa akin kaya tumingin ako kay zimon.

"Let's go, zimon. Wala namang kwenta yang manloloko na yan" ngumisi siya sa akin at tumango.

Sumakay na kami sa sasakyan ni zimon at mabilis niyang pinaandar ang sasakyan. Yes, ganiyan zimon. Bilisan mo pa dahil kanina pa ako gigil na gigil sa inyo.

Nang makarating kami sa abandonadong building, mabilis akong bumaba sa sasakyan ni zimon at tumakbo agad ako sa loob. Ngunit agad akong natigil ng magsilabasan ang mga tauhan ni zimon.

"Go, see them" utos sa akin ni zimon na agad kong kinatango.

Pumasok ako sa loob at agad akong napatakip sa bibig ng makita ko ang kalagayan nila.

"Mga anak" sambit ko kaya napatingin sila sa akin.

"Mommy?" Nagsimula na silang umiyak na kinadurog ng puso ko, I hate to see them crying. "Help us, mommy! We're hungry and tired"

"Of course, I will save you both" tumingin ako kay zimon. "Nakiki-usap na ako sayo zimon, let them go"

"No, I'll make sure first na sasama ka sa akin and you can't betrayed me"

"Then, what should I do? Kung kinakailangan ako ang itali mo, then do it now! Para malaman mo na hindi kita niloloko!"

"You look sincere, ah? Come to me, mahal" naiinis man ako ngunit wala akong magawa, hawak niya ang mga anak ko. Lumapit siya sa akin at hinalikan niya ako sa pisngi. "Good girl, mahal. That's why I love you"

"Mamahalin din kita basta pakawalan mo lang sila"

"Really?" Tumingin siya sa dalawang tauhan niya at senenyasan niya itong pakawalan ang mga anak ko. Parang luntang gulay na bumagsak ang dalawa kong anak sa cemento kaya nilapitan ko sila at niyakap.

"Mommy, huhuhu" iyak sila ng iyak sa akin kaya pati ako napapaluha na. They don't deserve this.

"Sshh" pinunasan ko ang mga luha nila at muli silang niyakap at agad ko silang binulungan. "Nasa labas ang daddy niyo. Kapag narinig niyo ang putok ng baril, tumakbo na agad kayo papalapit sa kaniya, naiintindihan niyo?" Tumango sila sa akin. "He will call you" tumango-tango sila sa akin kaya kumalas ako sa yakap. Tumayo ako at tumingin kay zimon, ngumiti ako at lumapit sa kaniya. "Thank you, zimon. Ikaw dapat ang pinagkakatiwalaan ko" hinawakan ko ang balikat niya kaya mas lalo siyang napangiti sa akin. "Ngunit masyado ka ng nabulag sa pagmamahal, zimon" mabilis ko siyang tinuhod at kasabay nun ang pagputok ng baril.