10 Tips For Healing Your Broken Heart

17

Chapter 17

“Anak! Bangon na d’yan may bisita ka!”

I was lazily looking at the door of my room when Mama shouted. I have no intention of getting out of bed. I just want to lie down all night. Kanina pa sila panay ang katok sa may pinto ko. Kanina si Papa tinatawag ako para kumain na. Si Shaun tinawag din ako. Ganon din sina Samuel at Steven pinapababa nila ako bago sila pumasok sa trabaho.

“Anak?” Ulit pang sigaw ni Mama.

“Pakisabi na lang po wala akong ganang i-entainment siya kaya pauwiin niyo na po kung sino man ‘yan!” sigaw ko din pabaik.

Wala na akong narinig pang boses ni Mama sa labas. Kaya pumikit ako ulit. Bumabalik sa akin ang sinabi niya. Ang ex ko. It still hurt even though he hadn't explained. Yes, I'm stubborn. Because I haven't listened to his reason. But I don't seem to want to. I don't want to listen because it hurts.

Maghihigit isang buwan na kaming wala pero masakit pa rin. I can't leave my room if I know they are here. The one who broke my heart was here in our house. I don't have the courage to face them. Wala akong ganang makipag plastikan sa kanila. Masyado pang masakit ang puso ko. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at maano ko sila.

Muli akong napatingin sa may pinto. Nang makarinig ako ng katok na naman. Napapikit ako. Ang kulit! Sinabi ng ayaw kong bumaba! Ayaw kong kumain! Lahat ayaw ko!

“Mama! Send him home, ang kulit niyo, eh!”

“H-Hey, a-ako ‘to.”

I was stunned when I heard the voice of Dr. Laurent. Is he my guest? Why do I look sick?

“So? Alis!”

“I am here for you. Ilang araw ka na kasing hindi pumapasok. I am worried about you and your parents too. So they called me," he said.

“I’m fine! So, pwede ka ng umal—”

“You’re not fine!”

Napaiwas ako sa pinto ng kwarto ko dahil sa sigaw niya. Alam kong galit na siya kung makatingin. Dahil na din sa boses niya.

“Please?! Stop saying that you're okay even if you're not! I know you were hurt and you still are. So don't forget that I'm here. We are here for you. We will listen to you and hold you when it's hard. I will always stay beside you no matter what happens. So please? Don't keep your heavy problems to yourself.”

“I want to be alone first—”

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko dahilan para hindi matuloy ang sasabihin ko. Nang makita ko ang mukha niya ay ang seryoso niya pero bakas pa rin doon ang pag-aalala sa akin.

Tinignan niya ang kabuuan ng kwarto ko. Sobrang kalat. Sobrang gulo. Ganyan ang buhay ko kung ilalarawan.

“Get up because we are going somewhere,” anas niya.

“I do not want to. I'm too lazy to leave the house. Ikaw na lang mag-isa.”

Nagtalukbong pa ako ng kumot hudyat na ayaw ko talaga. Pero hinigit niya ‘yon. Dahilan para mawala ang kumot sa aking katawan. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Pipigilan ko sana siya ngunit huli na ako. Nakita na niya!

“Sh*t!” 

Mura ko dahil wala akong suot na bra kundi sando lang na manipis at naka-panty lang ako.

“F*ck!”

Rinig kong mura niya at agad ding tumalikod ng makita ang suot ko. Binato niya sa akin ang kumot. Namumula ang mukha kong binalot ang kumot sa sarili ng ihagis niya ‘yon sa akin. P*tek na ‘yan! Nakakahiya! Wahhh!