MAVERA/TAMAMLANDI

11. Aç Kapıyı!

11.Bölüm: Aç kapıyı!
*Dünyanın en güzel kızı.*

Kocaman bir kafenin terasına çıktığımızda güzel bir manzaraya bakan köşedeki masada oturmuş Nesliler'i görmemle şok olmuştum.

"Alparslan! Nesin sen dünyanın en harika adamı falan mı?" Masaya ulaşıp ilk önce Eva'yı kucakladım. Sarı saçları omuzlarına uzanıyordu.

Alparslan yanıma geldiğinde kulağıma eğilip Eva'yı kucağımdan aldı.

"Ben sadece dünyanın en güzel kadınına, dünyanın en harika adamıyım."

Kan hücrelerimin yanaklarıma doğru doluştuğunu hissettiğimde Alparslan'dan uzaklaşıp ayaklanan Nesli'ye sarıldım.

"Hoş geldiniz. Duru ne güzelsin bugün."

Nesli'den ayrıldıktan sonra Volkan abiyle de sarıldık.

"Hoş bulduk, tatil günleri bana iyi gelecek yaralarımı saracak." Gülerek mutlulukla yanlarındaki sandalyeye oturdum. "Hiç beklemiyordum sizi!"

Alparslan'la da sarıldıklarında onlar da yerlerine oturdu.

"Yani biz de beklemiyorduk. Dün Alparslan'la telefonda konuşurken izinli olduğumuzu söyledim. O da böyle bir şey planladı. Volkan'ın zaten iş saatleri düzensiz biliyorsun."

Volkan abinin karakolda sivil polis olduğunu biliyordum. Bir gün nöbet tutunca diğer günün sabahı genelde evde oluyordu.

Alparslan'a hayranlık dolu bakışlarımı çevirdim.

"Çok iyi düşünmüşsünüz, kalabalık kahvaltı masalarını özlemişim."

Biraz zaman sonra önümüze servis açılmış, masa hazırlanmıştı. Çatalımı ve bıçağımı elime alıp afiyetle kahvaltımı yapmaya başladım. Kurt gibi acıkmıştım.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra birer de kahve istemiş, sohbet ediyorduk. O kadar çok yemiştim ki, midemin ağrısından doğrulamıyordum. Yemek yerken pantolonum göbeğimi sıkmaya başladığı için üst düğmesini bile açmıştım. Alparslan kahvesinin yanındaki çikolatanın paketini açıyordu Eva için. Onları izlerken Volkan abinin sesiyle irkildim.

"Ee Duru, sen gitmiyor musun İstanbul'a? Özlemişsindir evini, hazır tatildeyken değerlendirseydin."

Aslında bu tatilde annemlerden ziyade Zeynep ve Berkay ile görüşmeyi daha çok istiyordum.

Hem onları geldiğimden beri hiç görmemiştim hem de şu an duygularım hakkında en çok onların yardımına ihtiyacım vardı. Beni benden iyi tanıyorlardı ve vereceğim kararlarda hep yanımda olurlardı.

"Düşündüm gitmeyi ama iki gün için o kadar yol çekmek mantıklı gelmedi. Arkadaşlarım var orada, Zeynep ve Berkay. Aslında onları buraya getirmek istiyorum ama bakalım. İşlerini bahane ediyorlardı en son, belki şimdi ben izindeyken gelebilirler."

Volkan abi anlayışla kafasını salladı.

"Bende işten izin aldım, pazartesiye kadar. Benim memlekete gideceğiz. Annemler Eva'yı görmek istiyordu."

Aslında şu an İstanbul'a gitmediğim için pişman olmuştum. Herkes bir yerlere gidiyordu ve günlerce burada tek kalma fikri beni korkutmuştu.

"Ne güzel, Nesli bahsetmişti. Antalya'da değil mi ailen Volkan abi?"

Konu konuyu açarken aklımın bir köşesinde, burada tek kalacağım düşüncesi beynimi kemiriyordu. Bu saatten sonra bilet bulmak zaten zorken bulsam bile şu an gitmek çok saçma olacaktı.