MAVERA/TAMAMLANDI

35. Sürpriz!

Aşklarım sıralamalarda bayağı düştük, destek yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum, şimdiden hepinize teşekkür ederim ❤️

İyi okumalar 😚🫶🏻

35. Bölüm: Sürpriz!
*Bin dert var, bir sen deva.*

Hani bazı özel günler vardır, ilk kutlayanı olmak isteyeceğiniz, en güzel hediyeyi seçmeye çalıştığınız günler. İşte şu an tam o günlerden birindeydik.

Bugün Alparslan'ın doğum günüydü.

Sabah erkenden uyanmış pastasını kendi ellerimle yapmıştım. Künyesini gördüğüm o günden beri aklımda dönen hediyem de hazırdı. İkimiz için künye şeklinde bileklik yaptırmıştım.

Benim künyemde bulutların arasındaki minik bir yıldız Alparslan'ın künyesindeki minyatür gökyüzüne doğru kayıyordu. Arkalarında ise normal künyelerdeki gibi doğum tarihi değil, birbirimizi ilk kez havalimanında gördüğünüz günün tarihi yazıyordu.

Ben ilk kayan yıldızımı Alparslan sayesinde görmüştüm. Hangimiz gökyüzü, hangimiz yıldızdık bilmiyordum. Ancak sonuçta birbirimize aittik, birbirimizden başka gidecek bir yerimiz yoktu artık.

Boynunda iki künye taşımasının sebebinin şehit olursa eğer birinin onda kalacağı olduğunu söylemişti. Ben bu bilekliklere de aynı anlamı yüklemiştim. İkimizden birine bir şey olursa bileklik diğerinde kalacak sonsuza kadar tamamlayacaktı geride kalanı.

Gökyüzümüz yıldızsız kalmayacaktı.

Elimdeki çikolatalı pastayı kolumun altına alarak lojmana girmem için daha önce bana verilen kartı güvenliğe göstererek siteye girdim. Hızlı hareket ediyordum, Alparslan işe gitmeden onu yakalamam lazımdı.

Büyük adımlarla binaya girip dairesinin önüne kadar geldiğimde cebimdeki mumları pastanın üzerine dikerek yaktım. Bu saatte beni beklemediğini biliyordum ve yüzündeki şaşkınlığı görmek için fazla heyecanlıydım.

Derin bir nefes çektim içime ve zile bastım. Gözlerim pastanın üzerinde yanmakta olan mumların üzerinde geziniyordu.

Çok geçmeden kapı açıldığında bakışlarımı mumlardan çektim. Fakat asla beklemediğim bir yüzle karşılaşmak bütün heyecanımı alıp götürmüş, ucunda küçük ateşlerle birlikte yanan mumlara inat gözlerimdeki bütün mutluluğu söndürmüştü.

"Selam." Dedi, Gamze bedeninin bir tarafını şımarıkça kapıya yaslayarak.

Yüzündeki irite edici gülümseme Sude'yi hatırlatmıştı bir an bana.

Elimde pastayla öylece bakakalırken koridordan gelen Alparslan'a kaydı gözlerim bu sefer. Üzerinde üniforması vardı, işe gidecek olmalıydı.

Bakışları önce elimdeki pastaya sonra da gözlerimdeki kırgınlığa kaydı. Ne hissettiğimi gayet iyi anladığını yüz ifadesinden görebiliyordum.

"Bir şey mi oldu canım?" Dedi, Gamze bu sefer. İğrenç ses tonu konuştukça beynime giriyordu sanki. Sude ve Efsun teyze neredeydi? Alparslan neden bu kızla sabah sabah tekti evde?

Alparslan'ın asla yanlış bir şey yapmayacağını biliyordum. Fakat bu kızla alakasını bağdaştıramıyordum beynimde. Aşırı mantıksızdı.